Eindejaarslijstje 2022

Wauw. Ik moest even rustig blijven zitten en dit boek laten bezinken. In een dag heb ik het nieuwe boek van Lida Dijkstra uitgelezen. Wat een achtbaan aan emoties, avonturen, geweld en indrukken is dit boek. Maar ik kan in ieder geval al zeggen dat ik van elk woord heb genoten.

Achterin het boek beschrijft Lida Dijkstra dat het maar de vraag is wat er allemaal klopt van dat boek over de reizen van Marco Polo. Heeft hij het zelf aangedikt of verzonnen? Of heeft de schrijver het aangedikt om een spannender boek te schrijven? Daar zullen we nooit achterkomen. Maar in het verhaal zelf hint Dijkstra er ook al wel naar. De schrijver heeft het steeds maar over ‘meer bloed’ en dat hij bepaalde dingen echt niet in het boek gaat schrijven. Op bepaalde momenten vraagt Topina ook aan Marco Polo of hij niet overdrijft. Dat erkent hij dan lachend. Zo is het duidelijk dat we niet een officiële biografie van Marco Polo lezen, maar zoals Dijkstra zelf zegt: Alles in dit boek is echt gebeurd, behalve de stukken die volslagen verzonnen zijn.

Het is een fantastisch boek, prachtig om meer te weten te komen over Marco Polo en zijn reizen. De manier waarop Lida Dijkstra dit boek heeft geschreven is fantastisch. Haar schrijfstijl is prettig, het leest als een trein. En de prachtige illustraties van Djenné Fila zijn ware kunstwerken. Prachtige kleuren, prachtige composities: het past perfect bij dit dromerige verhaal. Een waar kunstwerk dit boek.

Nog niet eerder las ik een boek van Enne Koens. Tijdens het lezen merkte ik al dat het me erg goed beviel. Maar na het lezen viel ik eigenlijk een beetje in een gat. Want wat had ik graag in deze wereld willen blijven. Enne Koens schrijft als een warm bad. Je voelt je welkom en betrokken bij de personages. Je ziet alles voor je, voelt mee met de emoties en je wilt gewoon helpen.

Enne Koens schreef een gevoelig en zwaar boek over dit best heftige onderwerp. Door een fictief land te kiezen met bijzondere, niet bestaande dieren is het toch wat lichter gemaakt. De illustraties van Maartje Kuiper zijn een prachtige toevoeging, net als de mooie vormgeving. Het boek maakt mij zeker nieuwsgierig naar andere boeken van Koens.

Janneke Schotveld begint het boek zo als alleen zij dat kan:

‘In een doodgewoon straatje in een doodgewoon rijtjeshuis lag een doodgewone jongen wakker omdat er net iemand was doodgegaan, wat helemaal niet gewoon was, maar verschrikkelijk.’ 

Een pakkende, intrigerende eerste alinea die ervoor zorgt dat je meteen in dit boek zit. En dit geeft ook meteen aan waarom ik fan ben van Schotveld. Ze schrijft op een manier die je ook als volwassene erg kunt waarderen. Juist door de wat langere zinnen, de bloemrijkere taal en de thema’s die ze subtiel verwerkt in haar boeken is het interessant. Voor de kinderen is een avontuurlijk verhaal met leuke personages, voor de volwassenen is er een diepere laag aanwezig die je kunt ontdekken en bespreken met de kinderen.

De illustraties van Nadia Meezen zijn een goede toevoeging aan het boek. De vreemde karakters worden heerlijk absurd weergegeven. Een zeer geslaagd modern sprookje dat Janneke Schotveld maar weer op de kaart zet als één van de betere kinderboekenschrijfsters van Nederland.

Brenda Heijnis heeft een emotioneel boek geschreven. Als lezer weet je niet meteen wanneer je het verhaal binnenvalt. Blijkbaar zijn de ouders van Sammie aan het proefscheiden, maar wat de reden daarvoor precies is? Dat is nergens echt duidelijk, het is gewoon zo. Pas later krijg je steeds meer stukjes van de puzzel en kom je erachter wat er aan de hand is én wat er eigenlijk is gebeurd. Want blijkbaar is het broertje van Sammie omgekomen bij een ongeluk, maar wat er precies is gebeurd weet je al lezer nog niet.

Een gedurfde keuze, maar wel een erg goede keuze. Want op deze manier ben je als lezer constant gefocust en wil je weten wat er is gebeurd. Je wordt op deze manier door Heijnis meegetrokken in het verhaal. Je voelt de emotie en wilt weten waarom. Je wilt er eigenlijk wat aan kunnen doen.

Het einde is prachtig. Dat is vooral zo omdat niet alles al helemaal goed is, maar alles duidt erop dat het goed gaat komen. Prachtig om te lezen dat Sammie haar vader nu gaat vissen met zijn oom. Ondanks de heftige thema’s is het wel een prettig boek om te lezen. Ik vind dit boek een echte aanrader, het verdient meer aandacht!

Kevin Hassing heeft weer een onderhoudend avonturenverhaal geschreven over Mus en haar vrienden. Hij weet toch elk deel weer te verrassen met een ‘slechterik’ en nieuwe personages. Heerlijke toevoegingen aan de toch al bonte gemeenschap van figuren. Ook de al bekende karakters zijn nog steeds goed. Sommige krijgen wat minder aandacht dit seizoen, maar dat is nergens onlogisch. Wat ik zelf erg leuk vind aan dit boek is dat Mus er weer wat meer alleen op uit gaat, ze beleeft echt zelf een avontuur terwijl haar vrienden iets anders beleven. En wanneer Mus dan ook nog eens bij oude bekenden terecht komt op een prachtig eiland (waar ik ook wil wonen nu) kan mijn geluk niet meer op. Het komt allemaal prachtig samen, ruzies worden bijgelegd en er is ook toch nog een deurtje open voor misschien ooit nog een keer een verhaal over Mus? Wat mij betreft is deze serie mooi afgerond, maar bieden de karakters toch nog genoeg om nog meer avonturen te beleven. Misschien in een andere gedaante, zoals de spinoff die Hassing al heeft aangekondigd over Kromme Kareltje. Ik kijk er naar uit!
Persoonlijk denk ik dat Hassing per deel groeit in zijn schrijven en bedenken van verhalen. Het is origineel en leest zo fijn weg dat ik alleen maar meer wil lezen! De illustraties van Linde Faas zijn prachtig sfeervol en passend bij het boek. 

Een aanrader deze serie! Helaas is dit het laatste deel!