Amir is vreselijk verdrietig. De allerliefste hond van de wereld is dood. Op de plek naast zijn bed waar Oela altijd sliep, heeft zijn moeder een oud tapijt neergelegd. Maar het is geen gewoon tapijt: het stelt zich voor als Zafar Omar Emín Faroek de Veertiende (kortweg: Zoef) en het kan vliegen!
Zoef en Amir gaan op een avontuurlijke reis naar de Grens om Oela terug te halen voordat zij definitief oversteekt. Onderweg komen ze een bonte stoet figuren tegen die het tweetal proberen te helpen – of niet… Komen ze op tijd om Oela weer mee naar huis te nemen? (flaptekst)
Maanden keek ik uit naar dit boek. Janneke Schotveld schreef afgelopen jaren veel boeken. Maar dat waren voornamelijk Sprookjesbundels of een deel in de populaire serie over Superjuffie. Allemaal erg leuke boeken, maar ik keek uit naar een nieuw losstaand boek van haar. Denk aan bijvoorbeeld Oma ontsnapt, Zsa Zsa en De Zolderkinderen. Stuk voor stuk heerlijke boeken, met spannende en leuke avonturen. Toen werd begin dit jaar het boek Zoef! aangekondigd. Het prachtige omslag van Nadia Meezen sprak meteen aan. Het kleurgebruik is sfeervol, de compositie is avontuurlijk en nodigt uit tot lezen. En de ondertitel maakt mij nog nieuwsgieriger: ‘Over een jongen, de tijd en een vliegend tapijt. Tijd om het boek te gaan lezen.’
Janneke Schotveld begint het boek zo als alleen zij dat kan:
‘In een doodgewoon straatje in een doodgewoon rijtjeshuis lag een doodgewone jongen wakker omdat er net iemand was doodgegaan, wat helemaal niet gewoon was, maar verschrikkelijk.’
Een pakkende, intrigerende eerste alinea die ervoor zorgt dat je meteen in dit boek zit. En dit geeft ook meteen aan waarom ik fan ben van Schotveld. Ze gebruikt geen simpele taal, maar wel toegankelijk. Ze schrijft op een manier die je ook als volwassene erg kunt waarderen. Juist door de wat langere zinnen, de bloemrijkere taal en de thema’s die ze subtiel verwerkt in haar boeken is het interessant. Voor de kinderen is een avontuurlijk verhaal met leuke personages, voor de volwassenen is er een diepere laag aanwezig die je kunt ontdekken en bespreken met de kinderen.
Ook dit verhaal is weer origineel. Nadat hond Oela is overleden legt Amirs moeder een tapijt neer in zijn slaapkamer. Wat blijkt, dit tapijt kan praten en vliegen. Samen gaan ze op avontuur, naar de Grens om Oela terug te halen voor ze is overgestoken. We komen personages tegen zoals Vadertje Tijd en karakters die lijken op personages uit een ander bekend sprookje. Het is een bijzonder emotioneel verhaal met een mooie boodschap. Voor lezers die zelf een hond hebben zal dit boek nog meer binnenkomen, wat het bij mij dus deed. Ik moest wel even een traantje wegpinken bij het laatste hoofdstuk. Prachtig.
De illustraties van Nadia Meezen zijn een goede toevoeging aan het boek. Zoals ik al beschreef is het omslag fantastisch. Toch zijn de binnenwerk illustraties ook prachtig. De vreemde karakters worden heerlijk absurd weergegeven. Het is geen sprookjesboek, maar toch voelt het mede door de illustraties wel een beetje zo. Een zeer geslaagd modern sprookje dat Janneke Schotveld maar weer op de kaart zet als één van de betere kinderboekenschrijfsters van Nederland.
Reactie plaatsen
Reacties