Wanneer de tienjarige Mirza uit school komt, staat zijn vader hem bij het hek op te wachten. Normaal loopt Mirza na school altijd zelf naar huis. Zijn vader repareert auto’s en heeft een garage in de stad. Als Mirza hun volgepakte auto ziet, beseft hij dat er meer aan de hand is. Terwijl ze urenlang rijden, doet zijn vader er het zwijgen toe. Waar gaan ze naartoe? En waarom? Mirza verlangt maar naar één ding: hij wil terug naar huis. Dan ontdekt hij wat zijn vader voor hem verborgen heeft gehouden en beseft hij dat er geen weg terug meer is… (flaptekst)
Nog niet eerder las ik een boek van Enne Koens. Raar. Want iedereen praat vol lof over haar boeken. Ook de aflevering in de Grote Vriendelijke Podcast met haar vond ik intrigerend: en toch las ik nog geen boeken van haar. Dat werd dus hoog tijd.
Tijdens het lezen merkte ik al dat het me erg goed beviel. Maar na het lezen viel ik eigenlijk een beetje in een gat. Want wat had ik graag in deze wereld willen blijven. Enne Koens schrijft als een warm bad. Je voelt je welkom en betrokken bij de personages. Je ziet alles voor je, voelt mee met de emoties en je wilt gewoon helpen.
Vandaag komen we niet meer thuis is eigenlijk een omgekeerd vluchtverhaal. Er zijn al veel boeken over mensen die uit het buitenland zijn gevlucht en in Nederland zijn terechtgekomen. Enne Koens kiest ervoor om juist terug te gaan naar het vluchtland. Waar ze dus eigenlijk ook niet echt welkom zijn en niets meer hebben. Vooral Mirza niet, want die is er niet opgegroeid, spreekt de taal niet en kent de gewoontes niet. Het is bijzonder hoe je meeleeft met Mirza. Het boek is geschreven vanuit de ik-persoon, dit helpt natuurlijk mee. Je leest alle gedachten van Mirza en begrijpt waarom hij dingen doet.
Het is natuurlijk een enorme stap voor Mirza, zomaar weggerukt te worden uit zijn leven, weg van school, weg van zijn vrienden. Koens kiest ervoor om Mirza te laten praten met Lucas, zijn vriend in Nederland. Dit maakt duidelijk hoe heftig deze omslag is voor een tienjarige. Naarmate het verhaal vordert wordt dit minder, en merk je dat Mirza begint te wennen aan de nieuwe situatie.
Enne Koens schreef een gevoelig en zwaar boek over dit best heftige onderwerp. Door een fictief land te kiezen met bijzondere, niet bestaande dieren is het toch wat lichter gemaakt. De illustraties van Maartje Kuiper zijn een prachtige toevoeging, net als de mooie vormgeving. Het boek maakt mij zeker nieuwsgierig naar andere boeken van Koens. Eind dit jaar wordt haar eerste boek: Sammie en Opa opnieuw uitgegeven en komt er een vervolg. Deze boeken staan op het lijstje om in ieder geval gelezen te worden.
Reactie plaatsen
Reacties