Nina Simone is een icoon. Maar voordat ze bekend werd als Nina, was haar naam Eunice Kathleen Waymon. Een wonderkind dat zong nog voordat ze kon lopen en piano leerde spelen op haar vaders knie.
Al op jonge leeftijd krijgt Nina te maken met racisme. Zo ontdekt ze al vroeg dat alleen haar talent niet genoeg is om haar droom waar te maken. Toch zet ze door. Ze mag optreden en wordt een groot succes. Maar terwijl Nina steeds beroemder wordt, voeren de mensen om haar heen een strijd voor gelijke rechten voor iedereen. Ze sluit zich bij hen aan en gebruikt haar stem niet langer alleen voor mooie liedjes, maar ook om op te komen voor zichzelf en anderen. Met haar muziek brengt ze verandering, in de harten en hoofden van mensen – toen en nu. (flaptekst)
Tegenwoordig verschijnen er veel boeken over bekenden mensen. Er is een serie Van klein tot groot met bijvoorbeeld boeken over David Bowie, Anne Frank, Astrid Lindgren en nog veel meer delen. Het is een goede zaak om kinderen al op jonge leeftijd kennis te laten maken met bepaalde mensen. En hoe kan dit beter dan door middel van prentenboeken? Alleen moeten deze mensen dan wel een leven hebben gehad, dat interessant genoeg is om te vertellen. Enkel het oplepelen van een levensverhaal is niet altijd voldoende voor een leuk prentenboek.
Traci N. Todd bewerkte het levensverhaal van Eunice Kathleen Waymon, Nina Simone, tot een prentenboek. Op deze vertelling is weinig aan te merken. In de vertaling van Edward van de Vendel leest het boek fijn en voelt het niet alsof er een geschiedenislesje wordt verteld over een bekende zangeres. Maar het verhaal zelf lijkt niet echt ergens naartoe te gaan. Nina Simone heeft belangrijke dingen gedaan in haar leven en is zeker van betekenis geweest in de strijd voor gelijke rechten. En het is mooi om te zien hoe iemand uit een arm gezin toch groot kan worden. Maar dit komt in dit boek bijna allemaal stuk voor stuk aan de beurt en soms voelt dit wat geforceerd.
De illustraties van Christian Robinson zijn prachtig. Zijn kleurgebruik is mooi. De stijl van illustreren doet denken aan Eric Carle. De rechte lijnen, het kleurgebruik en de technieken maken het geheel af. Robinson maakt sfeervolle platen waar je naar kunt blijven kijken. De een is voller dan de ander en dat zorgt voor een fijne afwisseling.
Nina is een mooi prentenboek om kennis te maken met de artiest Nina Simone, maar er had meer in het verhaal gezeten. Het is geen prentenboek om even snel voor te lezen: het is veel tekst voor één voorleesbeurt, dus neem je tijd. Door de illustraties wordt het prentenboek net even wat beter en maakt het een prentenboek om zeker in je kast te hebben.
Reactie plaatsen
Reacties