Luca vindt het vreselijk op school, daarom besluit ze om ook na de lockdown gewoon thuis te blijven. Voor straf moet ze naar een spijbelklasje. Niet om er iets van te leren, maar om proppen te prikken in het park, samen met andere spijbelaars.
Gelukkig zit Dylan er ook bij. Binnen de kortste keren tovert hij de spijbelklas om tot een rommelige, maar gezellige vriendenclub. Zelfs de zwervers uit het park doen mee, mét scootmobiel. Luca probeert niet te denken aan volgende week, als ze weer naar school moet. Dat wil ze echt niet meer, nooit meer. Maar ze zal wel moeten.
Toch? (flaptekst)
Dit is het boek dat Mirjam Oldenhave met haar vaste illustrator Rick de Haas maakte voor de Maand van de Filosofie. Samen maken ze de populaire serie over Mees Kees en afgelopen jaar het boek Boutje van de rommelberg. Wat mij betreft een gouden duo. Geldt dit ook weer voor dit boek?
Allereerst valt op dat het een compact boek is. Ongeveer honderd pagina’s, een aantal pagina vullende illustraties en een redelijk klein formaat boek. Het boek gaat over een relevant hedendaags thema: thuisonderwijs. Door de lockdowns van afgelopen jaren is de vraag naar thuisonderwijs gestegen. Voor sommige kinderen werkt dit beter dan klassikaal les krijgen.
Oldenhave snijdt verschillende thema’s aan: sommige kinderen zijn sociaal en anderen niet, groepsvorming, begrip opbrengen voor elkaar en contact zoeken met vreemden. Mirjam Oldenhave beschrijft dit alles op haar eigen manier. Humoristisch en toegankelijk. Door deze schrijfwijze is het verhaal concreet en goed te begrijpen voor de lezers.
De vele personages hebben allemaal een eigen karakter. Luca wil graag alleen zijn, Dylan is juist echt een sociaal persoon en Elias is hoogbegaafd. Hierdoor hebben ze allemaal een eigen reden om te spijbelen. En misschien hebben zij wel baat bij thuisonderwijs in plaats van klassikaal onderwijs. Oldenhave schrijft een mooie observatie over de omgang van kinderen met elkaar. Ze helpen elkaar om toch in een groep te zijn en het leuk te vinden.
En dan trommelt ze nog een groep zwervers op voor een extra laag in het verhaal. Luca, de hoofdpersoon, is meteen bang dat zij later ook ‘zo iemand’ wordt. En dan volgt de moraal van het verhaal: je kunt altijd jezelf zijn en er zijn altijd mogelijkheden om toch contacten te hebben op je eigen manier.
Oldenhave heeft hiermee een mooi verhaal geschreven dat kinderen aan het denken kan zetten over maatschappelijke normen en waarden. De illustraties van Rick de Haas zijn weer een welkome aanvulling. Kortom, een geslaagd kinderboek voor de Maand van de Filosofie.
Reactie plaatsen
Reacties