Als een jongen een familiefoto mee moet nemen naar school, besluit hij zelf een tekening te maken. Hij verzint drie vaders, twee moeders, twaalf broertjes en zusjes en een heleboel huisdieren.
Veel leuker dan zijn echte, supersaaie gezin… Toch? (flaptekst)
Het omslag schreeuwt nog net niet dat je dit boek moet oppakken. Want wat nodigt de illustratie van Natascha Stenvert uit tot kijken. Ook de opmaak, de titel in de grote leguaan is goed gevonden en zorgt voor een mooi beeld. En de titel zelf is natuurlijk ook gewoon erg leuk gevonden. Je bent meteen nieuwsgierig. De flaptekst daarentegen verklapt wel meteen veel van het boek, dat vind ik wat jammer.
Maar het prentenboek zelf is fantastisch. Wat een leuk boek. Het verhaal is misschien wat simpel, maar toch goed gevonden en uitgewerkt. Als je de flaptekst niet hebt gelezen ga je eerst helemaal mee in het verhaal wat de jongen vertelt. Over zijn familie en de huisdieren. Ergens voel je aankomen dat dit niet waar is, maar dat maakt het juist leuk. Kinderen verzinnen veel en als ze uiteindelijk maar vertellen hoe het wel is, dan mag dat best eens. Juist de conclusie van dit boek is prachtig. Iedereen heeft eigenlijk een bijzondere familie: of dan nou met een vader en een moeder is, of twee vaders, twee moeders, gescheiden ouders of wat dan ook. Alles kan en is fijn! Prachtig hoe Pim Lammers dat aan de kaak stelt in dit boek.
De illustraties van Natascha Stenvert zijn prachtig. Doormiddel van kleurgebruik geeft ze duidelijk aan wat de hoofdpersoon ‘saai’ vindt en dat komt uiteindelijk prachtig samen. Je kunt heerlijk kijken en genieten van deze illustraties.
Kortom, een prachtige samenwerking tussen Lammers en Stenvert: dit vraagt om meer!
Reactie plaatsen
Reacties