De katten Hannes en Hassan zijn elkaars beste vrienden én elkaars beste vijanden.
In deze bundel leggen ze uit hoe de wereld in elkaar steekt. Ze krijgen daarbij een beetje hulp van de andere dieren op de boerderij, zoals de geweldige koe Gouden Roos.
Maar Hannes en Hassan laten weten dat ze zichzelf de sterren van het boek vinden. ‘Anders,’ mauwen ze, ‘had Martijn vader Linden ons toch nooit zo mooi getekend?’
Eigenlijk is dit een soort van vervolg op de dikke gedichtenbundel Gelukkig en Blij van dezelfde auteur en illustrator. En eigenlijk komt mijn eindconclusie op hetzelfde neer: Na het lezen van dat boek concludeerde ik dat de gedichten én de illustraties op zichzelf staand goed zijn. De tekst kan zonder de illustraties en andersom is dat ook zo. Maar juist de combinatie zorgt ervoor dat dit boek nog beter wordt.
En dat geldt ook zeker voor dit eerste deel in een nieuwe serie van Edward van de Vendel. In deze serie verschijnen boeken met 12 hele gedichten en een halve als vooruitblik op de volgende bundel. De illustraties worden per deel door een andere illustrator gemaakt.
De gedichten in dit boek zijn heerlijk soepel gelezen en lezen makkelijk. Edward van de Vendel dicht op een eigen manier, het rijmt zeker niet allemaal maar door de manier waarop hij speelt met taal en woorden zijn het toch zeker gedichten. Ook in deze compacte bundel snijdt hij meerdere thema’s aan zoals emoties, ruzie en bijvoorbeeld ook tegenstellingen. Knap dat zelf in dit kleine boekje dat zo goed lukt.
Martijn van der Linden heeft weer uitgepakt. In dit boek laat hij weer volledig zien hoeveel verschillende stijlen hij beheerst. Realistisch, comic, in kleur en in zwart-wit: hij kan het allemaal. Fantastisch.
Kortom, dit is een leuke start van deze serie en ik kijk uit naar het volgende deel. Het is een mooie kennismaking met poëzie voor kinderen. Juist door de hoeveelheid gedichten en de vele illustraties.
Reactie plaatsen
Reacties