OOZ

Eigenlijk kende ik Milja Praagman alleen maar van haar illustratie in de boeken over de dappere ridster van Janneke Schotveld. Erg mooie en passende illustraties. Nu verscheen er een prentenboek van Praagman, met eigen illustraties én tekst. Het omslag spreekt direct aan. Dat komt door het slimme kleurgebruik, de compositie en de titel. Want die is echt slim gevonden. Pas tijdens het lezen van het boek kwam ik erachter wat de titel betekent. Kinderen zullen dit ook niet meteen doorhebben, maar wanneer ze dat wel doen is het lachen geblazen.

Het boek gaat over Mereltje die mensen gaat kijken in de OOZ. Ze heeft allemaal vragen en stelt die aan haar vader. Op deze manier komt ze achter allemaal dingen en raakt ze geïntrigeerd door mensen. Dit is echt precies hoe het met kinderen ook kan gaan. Wanneer een jong kind geïnteresseerd is in bijvoorbeeld een giraf, gaat die van alles vragen of zelf uitzoeken. Waar woont een giraf, wat eet een giraf en nog veel meer. Mereltje wil dit andersom ook gewoon weten over die vreemde, rare mensen. Een erg leuk en origineel gegeven voor een prentenboek.

Zoals bij de meeste prentenboeken stelen de illustraties de show. Milja Praagman bewijst maar weer eens hoe zulke bijzondere illustraties kan maken. Want haar composities zijn anders dan je meestal in boeken ziet en ze blijft redelijk abstract: terwijl alles wel herkenbaar blijft. Als lezer (kijker) kijk je je ogen uit, elke plaat opnieuw. Na een paar platen ontdek je dat er bepaalde mensen vaker terugkomen in het boek en ga je die zoeken. Dat maakt dit ook nog eens een zoek- en kijkboek ipv. alleen maar een leesboek.

Dit is dus een erg geslaagd prentenboek van Milja Praagman en maakt mij nieuwsgierig naar haar andere werk!