Op een mooie lenteochtend kruipt Mol uit zijn holletje en ontdekt hij dat er een prachtige wereld op hem ligt te wachten. In de loop van de seizoenen picknickt hij met Rat aan de oever van de rivier, gaat hij met Pad op een wild kampeeravontuur, en trotseert hij zelfs het besneeuwde Wilde Woud op zoek naar Das. Maar dan komt Pad door zijn eigen roekeloosheid in de gevangenis terecht en wordt zijn huis gekraakt door een bende achterbakse hermelijnen en wezels. Zal het de vrienden lukken om Paddenburg terug te veroveren op de indringers...? (flaptekst)
Er is weer een nieuwe editie (én nieuwe vertaling) van de klassieker De wind in de wilgen van Kenneth Grahame. Deze keer is het origineel al bewerkt, door Lou Peacock. De vertaling is van Irene Kunst. De nieuwe illustraties zijn van Kate Hindley. Ik las een paar jaar geleden met veel plezier de vertaling van Reggie Naus en de prachtige illustraties van David Roberts. Dus ergens vraag ik me af of een nieuwe uitgave nodig is.
Toch was ook dit weer genieten. De verhalen over Mol, Rat, Pad en Das zijn echt tijdloos. De avonturen zijn leuk en soms zelfs een beetje spannend. Nergens wordt het te spannend. Stiekem zou elk kind denk ik ook bij Rat willen wonen en elke dag met het bootje kunnen varen en picknicken. Heerlijk zijn de uitvergrote karakters van de dieren. Het is super grappig om te lezen over Pad, die allerlei fratsen uithaalt en nieuwe dingen wil uitproberen. Stiekem herken je ook dingen in de karakters: misschien van jezelf, maar ook zeker uit bijvoorbeeld je vriendengroep of familie. Juist dat maakt dit boek zo herkenbaar, terwijl het over dieren gaat. De situaties hadden zo in het echt kunnen gebeuren.
Het boek is ingekort en dat had van mij niet perse gehoeven. Maar toch zorgt het er niet voor dat dit boek minder leuk en goed is. Nog steeds staan de verhalen als een huis, zijn de personages leuk en herkenbaar. Bijzonder dat dit in een ingekorte versie zo goed is gelukt.
De illustraties van Kate Hindley zijn wat kinderlijker dan die in de vorige editie. Dat zorgt ervoor dat het een toegankelijk boek is geworden voor de doelgroep (7+). Zelf vind ik de illustraties leuk, maar niet heel bijzonder. De illustraties van David Roberts zijn echt van een ander niveau, wat mij betreft.
Toch passen de illustraties van Hindley wel goed bij deze ingekorte nieuwe versie van het boek. Op deze manier maakt een jonge generatie weer kennis met deze klassieker en mochten ze het echt goed vinden, kan later altijd nog de oude versie ook gelezen worden.
Reactie plaatsen
Reacties