Je hebt het misschien niet meteen in de gaten, maar achter alledaagse dingen gaat een wereld van gevoel schuil. Hoe is het om een donderbui te zijn? Of een fopspeen, of een afgedankte jas? (flaptekst)
Nooit eerder las een ik een bundel gedichten van Bette Westera. Zo voelt dat is de eerste kennismaking. En wat voor één. Van tevoren wist ik niet goed wat te verwachten. Gedichten over gevoelens, kan dit niet te heftig worden voor kinderen?
Nee. Ik heb genoten van elk gedicht. Want wist jij dat bergschoenen gevoelens hebben? En een bezem? Bette Westera schrijft de gedichten niet vanuit mensen maar vanuit voorwerpen. En dat zorgt voor een hele andere dimensie. Toch zijn de gevoelens allemaal herkenbaar en had het ook over mensen kunnen gaan. Verdriet, angst, blijdschap: alles komt gewoon voorbij. Toch gebeurt dit allemaal op een luchtige manier en wordt dit boek nergens te zwaar. Bette Westera schrijft met humor én om sommige gedichten moet je als lezer gewoon hardop lachen.
Net als in de andere bundels van Bette Westera zijn de illustraties gemaakt door Sylvia Weve. Je moet van haar illustraties houden. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen ze mooi vind. Ik vind ze prachtig en passend bij de gedichten. De gekozen kleuren per illustratie zijn afgestemd op de emotie: is het een negatieve emotie, dan zijn de kleuren donker. Is het een positieve emotie? Dan zijn het dus vrolijke en lichte kleuren. Op deze manier versterkt ze het gevoel dat het gedicht afgeeft aan de lezer.
Kortom: deze bundel is een feest om te lezen. De samenwerking tussen auteur en illustrator is bijzonder goed en zorgt voor een bijzondere bundel met bijzondere gedichten. Ik ben zeker van de plan de eerdere bundels van dit duo te gaan lezen.
Reactie plaatsen
Reacties