Ik zou wel een kindje lusten - Sylviane Donnio & Dorotheé de Monfreid

Dit is het Geef een prentenboek-cadeau 2022. Sinds dit prentenboek uitkwam in 2004 in Frankrijk is het in twintig verschillende talen uitgebracht en zijn er in totaal 850.00 exemplaren verkocht. Een echte klassieker dus!

Maar ik kende het boek nog niet. Daar was ik behoorlijk verbaasd over. Ondanks mijn onwetendheid begrijp ik de keus niet helemaal om dit boek te kiezen voor de Geef een prentenboek-cadeau actie. Als er al zoveel boeken zijn verkocht, hebben heel veel mensen dit boek toch al? Maar goed, ik had hem nog niet. En door deze actie dus wel. En is het echt zo’n klassieker?

De voorkant en vooral de titel spreken aan. De krokodil is schattig getekend en dat in combinatie met de ondeugende titel: Ik zou wel een kindje lusten maakt nieuwsgierig. Ook de hoge verkoopcijfers helpen mee om nieuwsgierig naar het boek te worden. Maar misschien waren  mijn verwachtingen daardoor te hoog.

Want eerlijk gezegd valt het prentenboek mij een beetje tegen. De illustraties zijn schattig, de krokodil is aandoenlijk. Maar ze stellen verder niet zo heel veel voor. Er staan zeven illustraties in met bijna precies dezelfde achtergrond en opstelling, waarbij alleen de kleuren anders zijn. En na twee keer heb je dit dus wel gezien. De daaropvolgende illustratie is geen verrassing, eerder zelfs een tegenvaller. En dat is jammer.

Het verhaal daarentegen is leuk. Het gaat over groter worden en zelf dingen willen doen, die niet door een ander voor je zijn besloten. De uitwerking daarvan is goed. Eerst moet je luisteren naar je ouders en dan komt er een moment dat je uitvliegt en alles zelf gaat bepalen. Maar advies en hulp van je ouders blijven belangrijk.

Al met al is het best een leuk prentenboek, maar ik had niet verwacht dat dit boek zo’n succes zou kunnen zijn. De illustraties zijn simpel, het verhaal is prima. Maar ik trek dit boek niet vaak meer uit de kast.