‘Ik hoor de klank van verandering steeds meer om mij heen.’
Een meisje gaat voorop in een muzikale reis. Onderweg roept ze iedereen die ze tegenkomt op de wereld iets mooier te maken. Dat is helemaal niet moeilijk. De kracht om iets te veranderen – groot of klein – zit gewoon in jezelf. (flaptekst)
Door haar voordracht tijdens de inauguratie van president Joe Biden werd Amanda Gorman wereldwijd bekend. Ze is een strijder voor het milieu en voor een gelijke behandeling van iedereen, zo staat op de achterkant van dit prentenboek. Meestal ben ik best kritisch als er een boek wordt uitgebracht omdat iemand bekend is, maar haar voordacht was al van een zelf geschreven gedicht. Dit prentenboek is ook op rijm; eigenlijk is het een lang gedicht!
Toen ik het omslag zag, wist ik al dat ik het boek sowieso wilde hebben - ongeacht de recensies of reacties.
Allereerst het verhaal. Het heeft natuurlijk een thema dat in deze tijd veel aandacht krijgt: iedereen is belangrijk. In dit prentenboek voert het de boventoon, maar het voelt niet geforceerd. Doordat het verhaal op rijm is, schiet je door het boek heen. Wel ben ik benieuwd of Amanda Gorman zelf heeft aangegeven wat er op de illustraties moest staan. Er komen steeds meer kinderen en mensen bij. Van andere afkomst, maar bijvoorbeeld ook een meisje in een rolstoel. Heeft de illustrator dit bedacht? Of Gorman zelf?
Want ook al is de tekst erg goed is en leest het fijn voor, de illustraties maken dit prentenboek.
Loren Long heeft prachtige illustraties geleverd voor dit bijzondere prentenboek. De illustraties spreken voor zich en tonen mooie situaties. Sommige zijn overigens best wel donker. Dit kan mooi zijn, maar hier zijn het er wel redelijk veel. Dat zorgt voor een wat negatievere sfeer in het boek, maar over het algemeen vind ik de illustraties stuk voor stuk prachtig.
In sommige illustraties zijn woorden (Engelstalige woorden) verwerkt. Dit zijn tekstuele verwijzingen naar belangrijke teksten uit de Amerikaanse geschiedenis. De Nederlandse uitgeverij heeft besloten deze woorden niet te vertalen, om zo de kwaliteit en de authenticiteit te behouden. Ik begrijp deze keus, maar het zorgt er wel voor dat het aanvoelt als een buitenlands boek. Dit verhaal speelt duidelijk niet in Nederland. Het is wel echt een voorlees-prentenboek. Zelf denk ik dat het beter is om het samen te lezen met een kind dan een kind er alleen in te laten kijken.
Reactie plaatsen
Reacties