Een boek uit Scandinavië. Zelf ben ik erg fan van kinderboeken die uit die regio komen. De sfeer in de verhalen en de landschappen spreken mij erg aan. Daarom vond ik de boeken van Astrid Lindgren als kind echt geweldig. Ik wilde daar zelf wonen en leven. En nog steeds is het een droom om naar Scandinavië te gaan, dus die boeken lezen blijf ik geweldig vinden.
En is dat bij dit boek dan ook zo? Allereerst is de tijdgeest natuurlijk heel anders dan die in de boeken van Astrid Lindgren. Ik en de rovers speelt zich nu af, terwijl de boeken van Lindgren veel ouder zijn. En het gaat over rovers die roven uit auto’s, dus de sfeer is direct anders. Maar nee, dit is zeker geen minpunt. De sfeer in dit boek is super. Alles wordt beeldend beschreven en je waant je echt in die situatie. Zelfs het roversvak lijkt ineens ontzettend leuk. Je zou haast zelf zo’n leven beginnen.
Natuurlijk is het geen verhaal waarin dit roversvak alleen maar positief wordt bekeken. Roos twijfelt vaak over wat goed en wat slecht is. Maar vergeleken met haar eigen thuissituatie is dit nieuwe leven in ieder geval stukken leuker. En daar komen we dan bij misschien wel de boodschap van dit boek: kinderen die thuis worden verwaarloosd. Het wordt nergens nadrukkelijk gezegd, maar uit alles komt naar voren dat Roos het thuis niet fijn had. Ze werd niet mishandeld, maar kreeg duidelijk te weinig aandacht en in de nieuwe roversfamilie krijgt ze die aandacht wel.
Dan maakt het in deze boekenwereld ineens niet meer uit dat ze misschien iets doen wat niet goed is.
Het verhaal is heel humoristisch en vrolijk. De personages zijn leuk uitgewerkt en hebben allemaal hun eigen karaktereigenschappen. Het is een boek dat je iedereen wilt aanraden om te lezen; het leest als een trein.
En het leuke is: er zijn nog twee delen!
‘Dit was de mooiste zomer van mijn leven.
Het was de zomer dat ik een snelwegstruikrover werd.’
De tienjarige Roos de Ridder is samen met haar zus en haar ouders onderweg naar haar oma, als ze bij een benzinepompstation door Karel Rover, ook wel Razende Karel genoemd, in een opwelling wordt gekidnapt. Normaal gesproken stelen de Rovers alleen salmiakvlooien, dropveters, tijdschriften en barbiepoppen uit de auto’s die ze overvallen. Maar de kinderen van de familie Rover verveelden zich en dus heeft Karel voor een vriendinnetje gezorgd.
Roos schrikt zich eerst een ongeluk, maar al gauw geniet ze van het vrije leventje en ze leert moeiteloos de kneepjes van het roversvak. Iedere dag een ontbijtje rechtstreeks uit de koekenpan, je wassen in een meer, tussen je tanden door fluiten, kiosken overvallen, plankgas rijden en een midzomerfestival samen met collega-rovers – wat wil je nog meer! (flaptekst)
Reactie plaatsen
Reacties