Hoe fel de zon die dag ook scheen, op 10 mei 1940 was het ineens oorlog. Maak kennis met de bekende en minder bekende Nederlanders die de vijf lange jaren van de Duitse bezetting meemaakten. Met atlete Rie Mastenbroek, die een olympische medaille won maar er eigenlijk niet trots op durfde te zijn. Met helden zoals Miep Gies, die de familie Frank hielp tijdens hun onderduik. Met ‘foute’ mensen als Anton Mussert en Willem Mengelberg, die het eens waren met de plannen van Adolf Hitler. En met Guus en Lienke, die de oorlog aan de andere kant van de wereld beleefden.
In 20 verhalen neemt Arend van Dam je mee naar een periode in de Nederlandse geschiedenis die nooit vergeten mag worden. (flaptekst)
De schrijver van het kinderboekenweekgeschenk 2020 - en ik heb nog geen enkel boek van hem in mijn kast staan. Wel heb ik regelmatig in de winkel met ‘Lang geleden’ (2007) en ‘Voorbij de horizon’ (2012) in mijn handen gestaan, maar toch heb ik ze nooit gekocht. Geen idee waarom niet. Illustraties van Alex de Wolf spreken mij altijd aan en de reacties op deze boeken zijn super positief. En dit jaar kwam er een nieuw boek van dit duo: ‘Hoe fel de zon ook scheen’ over de Tweede Wereldoorlog. Er zijn al veel boeken over de Tweede Wereldoorlog, dus wat voor toevoeging kan dit boek hebben? Toch heeft de combinatie van schrijver en illustrator me over de streep getrokken.
Arend van Dam beschrijft in 20 verhalen erg veel bekende, maar ook onbekende helden én vreselijke mensen uit de oorlog. Sommige verhalen kende ik al, maar ze worden hier net iets simpeler verteld, perfect voor de doelgroep. Het verhaal over George Maduro heb ik ooit gekend, maar was ik compleet vergeten. Door dit boek herinner ik het me weer en wil ik graag nog een keer naar Madurodam om Huize Dorrepaal te bekijken, het huis waar George Maduro zijn heldenmoed heeft laten zien en de miniatuurversie van zijn geboortehuis. Want de vorige keren, erg lang geleden, dat ik in Madurodam was wist ik nog niets over Maduro en deze gebouwen. Nu kan ik ze met andere ogen bekijken.
Wat ik erg goed vind aan deze verhalen is dat er ook aandacht wordt besteed aan bijvoorbeeld Anton Mussert. We associëren hem alleen maar met de negatieve dingen die hij heeft gedaan en niemand zal zijn gedrag ooit goedpraten. Maar voor de oorlog heeft hij wel veel betekend voor Nederland: hij heeft bijvoorbeeld het Amsterdam-Rijnkanaal en de weg die dwars door de Loosdrechtse Plassen loopt ontworpen. Juist door dit ook te vertellen wordt het verhaal interessant voor de kinderen. De verhalen hebben een fijne lengte en zijn daardoor perfect om voor te lezen in een klas of voor het slapengaan. Het zal niet te veel tijd in beslag nemen, maar misschien is er over doorpraten soms wel van belang want niet alles is even lieflijk.
De illustraties van Alex de Wolf zijn zoals altijd van hoog niveau. Mooi kleurgebruik, fraaie platen waarop duidelijk wordt afgebeeld wat er in de tekst wordt verteld. De sfeer die Alex de Wolf in zijn tekeningen kan creëren is super. Zo is op bladzijde 35 een paginagrote afbeelding te zien met de zee, een klein bootje en de maan. Dit is een afbeelding die ik bijna zou willen uitvergroten en ophangen in mijn woonkamer.
Reactie plaatsen
Reacties