He jij daar – ja, JIJ!
Weet je nog toen we naar het Land van Verloren Voorwerpen gingen om mijn geluksbrenger te vinden, mijn konijnenpootje? En dat we toen zelf ook verloren raakten?
Dat was een van de spannendste, gekste en krankzinnigste avonturen ooit!
Wat? Je weet het niet meer?
Ah, dan heb ik een mooi verhaal voor je!
Het begon allemaal toen… (flaptekst)
Nu komt de bekentenis: ik las dus geen enkel boek uit de Waanzinnige boomhut serie behalve het Kinderboekenweekgeschenk. Na het lezen van dat geschenk wist ik namelijk genoeg: een grappig, leuk boek voor kinderen en meer niet. Nu werd ik door uitgeverij Lannoo gevraagd het 1e deel in een nieuwe serie van Andy Griffiths wilde lezen. En eigenlijk sprak het mij dus wel aan. Het klonk in ieder geval meer als iets voor mij dan de Waanzinnige boomhut.
En ik heb me goed vermaakt. Het vrolijke omslag trekt direct de aandacht en dat geldt voor het hele boek. Andy Griffiths schrijft als een trein (de vertaling van Edward van de Vendel is dus ook weer geweldig). De bijzondere personages vliegen je om de oren, de locaties zijn fantasierijk en eigenlijk wil je zelf naar dat land van verloren voorwerpen. Ik vind het bijzonder knap hoe Griffiths dit allemaal heeft kunnen verzinnen: wat een fantasie heeft die man. Het boek is ook erg grappig en regelmatig zat ik hardop lachend op de bank.
Verwacht geen diepgaand boek: het is gewoon een avonturenverhaal met humor, fantasie en heerlijke personages.
De illustraties van Bill Hope maken dit boek echt helemaal af. Pagina’s vol met vreemde dieren, tekstballonen en zelfs strips. Het maakt dit boek gemakkelijk om te lezen en erg geschikt voor kinderen. Als je als kind de Waanzinnige boomhut leuk vond, dan vind je dit ook leuk. En daar gaat het toch om? Een kinderboek is in de 1e plaats voor de kinderen gemaakt. Echt genieten dus!
Reactie plaatsen
Reacties