Hallo, ik Peer. Ik ben geen vrucht, maar een kriep.
Krieps zijn piepkleine wezentjes.
Zo klein dat mensen ons niet kunnen zien.
We woonden eerst op het hoofd van Jet.
Maar nu zitten we op haar rechterarm (lang verhaal).
Zonder mijn vader, want hij is op kat Mango gevallen.
Ik ga hem zoeken en terugbrengen.
Samen met klimkriep Tarrel en mijn irritante zusje Kip.
En Flo, de enige vlo die niet durft te springen.
Maar dan belanden we in de bek van Mango… (flaptekst)
Kevin Hassing is een voorbeeld van een goede debutant voor mij. Sinds zijn debuut (het 1e deel in de serie over Mus en Kapitein Kwaadbaard) ben ik fan en met mij vele anderen. En dat is gewoon logisch. Hij heeft een bepaalde manier van schrijven die toegankelijk is voor een breed publiek. Voor de doelgroep maar ook voor volwassenen. Zijn verzonnen verhalen zijn origineel, de personages zijn goed uitgewerkt en maken een prachtige groei door en de plekken die hij omschrijft zijn zo beeldend dat je alles direct voor je ziet. Want ook zijn 1e andere boek (De Krieps, Van onder naar boven) was een schot in de roos. Totaal anders dan zijn eerdere boeken maar ook echt leuk en origineel. Nu is er een vervolg.
Het 1e deel in deze serie vond ik al erg geestig en leuk. Het is voor iets jongere kinderen en dat merk je natuurlijk tijdens het lezen. Als volwassene lees je het in een avondje uit. De zinnen zijn wat korter, de gebruikte taal is iets makkelijker en ook aan de humor merk je dat het voor jongere kinderen is bedoeld. Is dast erg? Nee. Want dat heeft echt wel een bepaalde charme. En het toont aan hoe veelzijdig Hassing is. Want deze humor is dan misschien geschikt voor jongere kinderen, ik heb er ook heerlijk om gelachen. Het boek is soms ook weer heerlijk vies en daar genieten de kinderen vast ontzettend van. Dus kortom, kom maar op met het volgende deel!
Ook de illustraties van Emanuel Wiemans zijn super. Echt perfect bij deze serie. Op de achterflap worden ze omschreven als vrolijke illustraties. Nou dat zijn ze zeker. Hoe Wiemans de verzonnen wezens weergeeft is fantastisch. Zelf vind ik het wel jammer dat de illustraties niet in kleur zijn, want op het omslag is al te zien hoe vrolijk het allemaal lijkt. Nu in het zwart-wit komt dit toch iets minder tot zijn recht.
Luiting-Sijthoff heeft een paar jaar geleden een sprong in het diepe genomen met het debuut van Hassing. Toen gaven ze zijn boek prachtig uit: mooi omslag, leeslint en een heerlijke opmaak. Ook in De Krieps is de opmaak geweldig. Het is speels, lettertypes wisselen af en toe en de zwarte bladzijden zijn helemaal leuk gedaan. Mijn complimenten daarvoor. Dit alles zorgt er gewoon voor dat het eindproduct geweldig is.
Dit jaar wordt een top jaar voor Kevin Hassing want hij is de schrijver van het Kinderboekenweekgeschenk en volgens mij komt er nog een heel mooi boek van hem uit dit jaar! Ik kan niet wachten!
Reactie plaatsen
Reacties