Wilson woont met haar ouders in een grote camper en moet elke paar maanden verhuizen naar een nieuwe plek. Dat vindt ze supervervelend. Ook Errol is daar niet blij mee, want hij heeft besloten dat Wilson zijn beste vriendin is en dat ze met hem mee moet om vogels te gaan kijken.
Saai, denkt Wilson. Tot ze in een boom iets ongelooflijks ontdekken: een meisje met vleugels! Ze heet Ava, maar Errol en Wilson mogen aan niemand vertellen dat ze haar hebben gezien. Er is namelijk iemand naar Ava op zoek, en die zal zich nergens door laten tegenhouden.
Zeker niet door twee kinderen… (flaptekst)
Heel eerlijk: dit boek wilde ik lezen door het omslag van Sophie Pluim. Ik kan mezelf ondertussen wel een fan noemen en ik probeer alle boeken die ze illustreert of voorziet van een omslag te lezen. Deze dus ook.
Niet eerder las ik een boek van Jaco Jacobs terwijl zijn boeken veel worden aangeprezen. Nu begreep ik al dat dit boek niet zijn meest diepgaande werk is, maar toch was ik erg benieuwd.
Diepgaand is inderdaad niet het juiste woord om dit boek te omschrijven. Toegankelijk is het daarentegen wel. Jaco Jacobs schrijft als een trein en dit boek lees je dus ook snel uit. Heerlijk. Tjalling Bos heeft het boek fijn vertaald, je hebt nergens het gevoel dat je een vertaald boek zit te lezen.
Het verhaal is redelijk standaard, maar de schrijfstijl, de personages en de setting maakt veel goed. Want alleen al de thuissituatie van Wilson is interessant en leuk. Haar moeder was vroeger een beroemd tennisster en haar stiefvader is fotograaf. Beide hebben nog een leuk achtergrondverhaal wat we ook nog te weten komen. En dan is er ook nog ergens een vader, waar Wilson ooit weer gaat wonen. Wilson is dus meteen al een karakter met een achtergrond en dat maakt haar al interessant. Ze is niet zomaar een kind.
Wanneer ze Errol ontmoet merk je eerst haar weerstand, maar wanneer ze eenmaal loskomt bloeit er echt wel een vriendschap op.
Het meisje met vleugels is de rode draad van dit boek. Prachtig hoe alles samenkomt en je als lezer alles stapje voor stapje gaat begrijpen. Alles komt samen en zorgt voor een redelijk afgerond verhaal. Als volwassen lezer heb je al gauw door welke kant het opgaat. Waar Wilson en haar familie best goed zijn uitgewerkt zijn de andere personages wel redelijk plat en hebben weinig diepgang. Zelfs het meisje met vleugels is eigenlijk een beetje saai. Jammer, daar had meer ingezeten.
Maar al met al is het een heerlijk boek om te lezen. De illustraties van Sophie Pluim zijn een welkome toevoeging en geven de karakters echt een gezicht. Het maakt mij wel nieuwsgierig naar andere boeken van Jaco Jacobs en ik ben benieuwd naar het verschil met dit boek. Een leuke kennismaking dus.
Reactie plaatsen
Reacties