Ooit gehoord van de doeroecoeli, de wimpermijt of de hamerkopvleerhond? Natuurlijk niet. Omdat deze nachtdieren pas hun nest uitkomen als wij al lang aan het slapen zijn. We zien ze niet. En dus heeft niemand door wat voor bijzondere beesten ’s nachts zelfs op ons eigen gezicht een feestje vieren. Griezelvingers en snorkelnuiten. Vampiertanden en discovachtjes. Pak je zaklamp er maar bij. Hoogste tijd om die dieren van het donker ook eens in het zonnetje te zetten! (flaptekst)
Het debuutboek van Matthijs Meeuwsen was een schot in de roos. Het boek werd bekroond met een Zilveren Griffel en genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs. De recensies én reacties waren super goed. Ik heb het boek niet gelezen, maar dit tweede boek wilde ik lezen!
Dit boek heeft hij gekozen voor nachtdieren, veel onbekende dieren die onder de loep worden genomen en uitgebreid beschreven worden. De dieren leven vaak in het donker of alleen maar ’s nachts: dit is niet helemaal helder in elk verhaal waarom dit dier nou bij het thema hoort.
Maar de losse verhalen zijn vlot geschreven, lezen soepel en zijn interessant genoeg waardoor je de volgende ook weer wilt lezen. Hij verzandt niet in details waardoor het geen saaie opsomming van feitjes wordt.
Toch zijn het voor mij vooral de illustraties die echt de show stelen. Want Paco Vink levert echt prachtig werk af. Wat een bijzondere dierenportretten maakt hij. Juist door de wat grimmige sfeer komen de dieren extra goed tot hun recht en hebben ze allemaal een eigen karakter. Je bent nieuwsgierig naar de diersoort en wilt door het zien van de tekening het verhaal gaan lezen. Je bladert door een boek en ziet een intrigerend dier en hup, dat verhaal moet je dan ook lezen. Zonder de illustraties was dit boek veel minder interessant en leuk geweest. Een perfecte combinatie dus.
Het maakt mij wel nieuwsgierig naar hun vorige boek, die moet ik toch maar eens in huis gaan halen.
Reactie plaatsen
Reacties