‘Het is tijd.’
Obbes vingertoppen strijken over het donkerbruine leer van het Zevende Boek.
Met een trillende hand pakt hij de ketting met de sleutel.
Hij haalt diep adem. ‘Nu gaat het gebeuren!’
Obbe wordt gedwongen het gevaarlijkste boek dat ooit heeft bestaan te openen. Hoe loopt dat af? En lukt het Darja hem te bevrijden uit zijn gevangenschap? (flaptekst)
Dit tweede deel in de Oerbloed-trilogie lag al een tijdje op mijn stapel boeken die ik nog moest lezen. En wat wel heel vreemd was is dat ik hem telkens opzij legde voor andere titels. Terwijl ik echt heb genoten van het eerste deel en erg benieuwd ben naar hoe het verder zou gaan met Obbe en Darja. Rob Koops heeft namelijk echt een fijn avonturenverhaal geschreven dat zich afspeelt in een wereld die vraagt om meer verhalen. De voorspelling, de gedragsregels, de soorten mensen en ook de dieren: het is allemaal interessant en super goed bedacht.
Dus waarom duurde het zo lang voor ik dit boek ging lezen? Ik heb geen idee. Nu heb ik het dan eindelijk toch gelezen: het boek was in een weekend uit. En ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Dit had ik veel eerder willen lezen. Maar goed, beter laat dan nooit. Ik weet wel dat ik het derde deel direct ga lezen wanneer het uitkomt.
Want ook in dit tweede deel werkt Rob Koops zijn zelf bedachte wereld nog dieper uit. De al bekende personages zijn interessant maar de toevoegingen zijn misschien nog wel interessanter. Ik ben vanaf het eerste moment dat we worden geïntroduceerd met Swaantje al geïntrigeerd. Koops weet de personages echt allemaal een eigen karakter te geven. Een karakter met goede eigenschappen én ook minder goede eigenschappen.
Het is erg leuk dat je dit boek leest vanuit Obbe en vanuit Darja. Op deze manier blijft het interessant en ben je echt benieuwd hoe beide verhaallijnen samen gaan komen.
Naarmate het einde in zicht kwam gingen sommige dingen wel heel makkelijk, maar dit werd daarna ruimschoots goedgemaakt met een toch onverwacht einde.
Het omslag en de illustraties van Maruga Koops zijn een mooie toevoeging aan het boek. Maar het is toch echt de tekst van Koops die de show steelt. Wat een goed tweede deel in deze trilogie: ik kijk echt uit naar het afsluitende derde deel.
Reactie plaatsen
Reacties