Hoi, mijn naam is Peer en ik ben een kriep. Je kunt me niet zien, zo klein ben ik. Ik woon op het hoofd van een meisje, maar ik ben gevallen.
Dat is gek.
Want krieps kunnen helemaal niet vallen. Ik zit nu op haar voet en vraag me af of ik ooit weer thuiskom.
Gelukkig ben ik niet alleen. Mijn irritante zusje Kip is er. En Tarrel, een klimkriep met magische spinnenragtouw. Met zijn drieën maken we de lange gevaarlijke reis terug omhoog… (flaptekst)
In zeer korte tijd is Kevin Hassing uitgegroeid tot één van de bekendere Nederlandse kinderboekenschrijvers door zijn debuut-serie over het meisje Mus en Kapitein Kwaadbaard. Fantastische boeken, stuk voor stuk aanraders. Dit jaar verschijnt het vijfde én (helaas) laatste deel in deze fijne serie. Hassing is alvast begonnen met een nieuwe serie de krieps. Een iets jongere doelgroep en echt een totaal ander onderwerp. Het idee en de synopsis en de vorige boeken van Hassing maken de verwachtingen hoog.
Maakt hij die verwachtingen helemaal waar? Wat mij betreft toch wel. Het is een heerlijk avontuur waarbij je al snel weet hoe het gaat verlopen: zoals de titel ook al verklapt moeten de krieps van de voeten naar het hoofd terugkomen: van onder naar boven. Op zich is het avontuur verder niet heel bijzonder, het is de setting en het zijn de personages die ervoor zorgen dat dit een origineel boek is. Want wie verzint er nou zoiets als de krieps? En al die verschillende soorten krieps? De kinderen (7+) die dit boek lezen zullen het allemaal machtig leuk en interessant vinden.
Toch heeft dit ook met name te maken met de humor van Hassing. Net als in Mus en Kapitein Kwaadbaard is ook in dit boek de humor zijn grootste troef. Bijvoorbeeld middenin dit boek, wanneer de krieps in de neus terecht zijn gekomen en het verhaal best vies wordt is er ineens een brief gericht aan de lezer, ondertekend door Hassing. Hij waarschuwt de lezer en vertelt dat het niet anders kan dan dit echte niet-waargebeurde verhaal van Peer op deze manier beschrijven. Heerlijk.
Ook de onverwachte reden waarom de kriep naar beneden is gevallen is voor de wat oudere lezer al wat sneller te ontdekken en erg goed gevonden.
De illustraties van Emanuel Wiemans zijn zeer geslaagd doch simpel. De krieps hebben allemaal eigen persoonlijkheden gekregen. Van de omgeving zien we niet heel veel, dit geeft dus veel ruimte voor de verbeelding. Zelf vind ik het kleurgebruik op het omslag wat flets en daardoor niet heel aantrekkelijk. Toch valt het wel op en zorgt dat ervoor dat je het boek wel op pakt en dan verliefd wordt.
Een geslaagd eerste deel in een nieuwe serie van Kevin Hassing, ik ben benieuwd naar het volgende boek!
Reactie plaatsen
Reacties