Op een druilerige dag gaat Tom Poes op bezoek bij heer Bommel. Die staat op het punt te vertrekken naar het zonnige zuiden, om te vissen in het Zilvermeer. Zijn vriend Tom Poes besluit met hem mee te gaan. Bij aankomst lijkt er echter iets niet pluis… Het dorp is verlaten en tot hun schrik ontdekken ze dat het heldere Zilvermeer heeft plaatsgemaakt voor een mistig en naargeestig moeras.
Samen met Wammes Waggel beginnen ze aan een tocht door het moeras, waar ze de vreemdste dingen tegenkomen, van pratende kikkers tot magische trolletjes. Dan komen ze bij een groot en duister kasteel, dat opdoemt uit de nevels.
Zouden ze daar het geheim van het Nevelmoeras ontdekken…? (flaptekst)
Als kind heb ik best wat stripboeken en boeken gelezen over Olivier B. Bommel en Tom Poes. Ook de tekenfilm en de musical heb ik gezien. Vooral de leesboeken spraken me erg aan. Dit komt vooral door de diepere lagen in de verhalen die Marten Toonder erin stopten. Niet voor niets worden er nog steeds verhalen opnieuw uitgebracht in speciale uitgaven zoals nu weer een AI-uitgave van Het bommel-verschiet. Een verhaal over kunstmatige intelligentie dat ineens erg actueel is. Toonder leek bijna dingen te voorspellen. Bizar.
Nu is uitgeverij Rubinstein begonnen met een nieuwe serie voor kinderen over Tom Poes, gebaseerd op de stripboeken. Ik was meteen geïntrigeerd. Het eerste deel is verschenen en ik heb het natuurlijk gelezen: Het geheim van het Nevelmoeras.
Het is meteen heerlijk om weer in deze wereld te duiken. Want zelfs in dit boek voor 7+ers wordt gebruik gemaakt van de bloemrijke taal die Marten Toonder altijd gebruikte. Druilerig, een heer van stand, iets is niet pluis. Het is zo belangrijk dat kinderen in aanraking komen met deze wat moeilijkere en onbekendere woorden. Het vergroot hun woordenschat daardoor alleen maar. En is het in dit boek nergens te veel of onduidelijk.
Ook het verhaal staat ook in deze uitgave als een huis. Het is spannend, intrigerend en avontuurlijk. De personages zijn precies zoals ik me herinner en volgens mij erg leuk voor de doelgroep. Henrieke Goorhuis maakte de nieuwe illustraties en die zijn bijna niet te onderscheiden van de originele tekeningen van Toonder. De stijl, de sfeer en de personages: het klopt allemaal.
Wat ben ik blij met deze uitgave en ik hoop oprecht dat het genoeg kinderen aangaat spreken. Dat verdient het.
Reactie plaatsen
Reacties