Obbe leidt een prettig leven in de Boekenburcht, de plek waar alle kennis van Norgië wordt bewaard. Totdat hij per ongeluk het Zevende Boek vindt, een geheimzinnig boek dat beslist niet in verkeerde handen mag vallen.
Tot zijn verbazing wordt Obbe aangewezen als de Raadselbreker. Hij moet het boek in veiligheid brengen. Met tegenzin begint hij aan een levensgevaarlijke reis door Norgië.
Onderweg ontmoet hij Darja en samen met haar neemt hij het op tegen rovers, beesten en nevelgeesten. Maar vooral tegen de kwaadaardige Rafenna, die alles op alles zet om het Zevende Boek in haar bezit te krijgen. (flaptekst)
Ongeveer tegelijk met het verschijnen van De zeven sleutels kwam Oerbloed – De raadselbreker uit. Het eerste deel van een serie, ook geschreven door een debutant. Ook een fantasy boek. Beide boeken kregen flink veel aandacht op de sociale mediakanalen. Toch had ik niet helemaal door dat Oerbloed was verschenen. Toch heb ik het boek nu dan eindelijk gelezen! Het omslag (gemaakt door Maruga Koops) sprak mij niet helemaal aan door de toch wat platte figuren. Hetzelfde geldt voor de illustraties, al zijn ze een mooie toevoeging aan het boek en geven ze de sfeer goed weer. Vooral de plattegrond van het fictieve land is prachtig!
Het is een goed debutanten jaar in het Nederlandstalige Kinderboekenland. Want Oerbloed is een goed debuut. Hoewel het wat tijd koste om in het verhaal te komen, de vele namen en de proloog waren ietwat veel informatie tegelijk, kwam het al snel volledig op stoom. Sommige scenes leken rechtstreeks uit Narnia te komen. Niet omdat het erop lijkt, maar de sfeer en de omschrijving van de omgeving lijkt erg op de schrijfstijl van C.S. Lewis.
Rob Koops schrijft op een prettige manier, hier en daar had het iets sneller gekund, maar nergens is het storend. Na het verkrijgen van de vele informatie, het doorhebben van de wereld waar het verhaal zich afspeelt en het kennismaken met Obbe, de hoofdpersoon volgt een avontuurlijk verhaal wat toeleeft naar een bevredigend einde. Er wordt een duidelijke aanzet gedaan naar een vervolg en dat is fijn: ware het niet dat we daar nog even op zullen moeten wachten.
Koops heeft veelzijdige karakters gemaakt die zich tijdens het verhaal ontwikkelen. Andere personages die even voorbij komen zijn noodzakelijk voor het verhaal en vormen geen afleiding.
Het verhaal is af en toe redelijk voorspelbaar en vergelijkbaar met al eerder verschenen boeken in dit genre. In dat opzicht is het niet vernieuwd. Het is een fijne toevoeging aan het genre en vraagt om meer. Koops verweeft op een subtiele manier maatschappelijke thema’s in het verhaal en dat zorgt voor diepgang. Tijdens de reis van Obbe krijgen we nog meer te weten over zijn werk op de Boekenburcht, herinneringen en het verhaal over Stoer Egga, de moedergodin en schepper van de wereld. Dat maakt het interessant en zorgt ervoor dat je wilt doorlezen.
Wat mij betreft een goed debuut dat vraagt om meer. Ik ben benieuwd hoe Rob Koops zich gaat ontwikkelen als schrijver en kijk uit naar zijn volgende werk.
Reactie plaatsen
Reacties