Kyra woont eenzaam op een eilandje in het zuiden, waar ze stoffen verft in duizend kleuren. Rondom strekt de zee zich blinkend uit. Ylan woont op een rotseiland in het noorden. Hij zoekt er de waarheid, net als de andere monniken. Rondom is er niets dan klippen en golven.
Kyra verlangt naar gezelschap en begrijpt dat ze moet vertrekken. En Ylan gelooft niet langer wat de monniken beweren. Hij vlucht naar open zee.
Allebei gaan ze het onbekende tegemoet. Allebei dragen ze een geheim met zich mee. (flaptekst)
De afgelopen jaren komen er prachtige boeken uit van Marco Kunst. Wel elke keer totaal verschillende boeken. Denk aan Het verlangen van de Prins, wat een echt sprookje was in de stijl van Paul Biegel. Het jaar daarna verscheen Offline, een verhaal dat zich afspeelt in de toekomst. En vorig jaar verscheen Patroon, een heftig boek over een jongen die per ongeluk zijn beste vriend doodschiet.
En nu is er Het touw en de waarheid. Wat meteen opvalt bij het bekijken van dit boek zijn de vele illustraties. Na elke twee pagina’s met tekst (waar soms ook al een illustratie bij staat) komt er een illustratie die twee pagina’s beslaat. Zo is het een afwisseling tussen lezen en kijken. De illustraties zijn van Jeska Verstegen en die zijn prachtig. Haar sfeervolle composities en kleuren zorgen voor bijzonder geslaagde illustraties. De juiste lichtval en compositie zorgen voor elke keer weer andere illustraties die samen een prachtig geheel vormen.
Marco Kunst heeft een bijzonder verhaal geschreven. Eigenlijk volgen we twee hoofdpersonen die apart van elkaar een leven leiden. Ylan in een klooster en Kyra helemaal alleen op een eiland. Hij heeft een donker en saai leven, terwijl Kyra een kleurrijk leven heeft. Maar ook saai. Kyra maakt met touw allemaal mooie kleden en Ylan moet in een boek lezen tot hij achter de Waarheid komt. Beiden besluiten op een dag weg te gaan. De zee op. Als oplettende lezer zul je al begrijpen dat we op weg zijn naarhet samenkomen van deze twee verhaallijnen. Kunst heeft dat op een bijzonder mooie manier gedaan. Door het touw van Kyra komt Ylan bij haar terecht en beleven ze nog een avontuurtje samen, totdat het tot een ‘En ze leven nog lang en gelukkig’-einde komt.
Het verhaal is op het eerste gezicht niet heel bijzonder. De zoektocht naar de waarheid is mooi en de zoektocht van Kyra naar anderen kun je je als lezer goed inbeelden. Toch is het niet het verhaal dat dit boek zo mooi maakt. Dat is de schrijfstijl van Marco Kunst. Hij is in dit boek echt een woordenkunstenaar. Het doet me weer denken aan Paul Biegel.
Ylan vond ze, verscholen tussen al die andere, lelijke, stugge woorden die hen nors bewaakten, als tralies rond een stille schat, woorden die verzonnen leken om niets te betekenen.
Dit gaat over woorden die volgens hem horen bij de Waarheid. De manier waarop Kunst dit omschrijft geeft een helder beeld van het boek.
Er wordt niet veel gesproken in het boek en dat maakt het bijzonder. Het is allemaal vertellend en toch wil je doorlezen en voelt het alsof je er bij bent.
De samenwerking tussen Marco Kunst en Jeska Verstegen is een schot in de roos. Wat een prachtig boek hebben ze samen gemaakt.
Reactie plaatsen
Reacties