Voor Acht is elke dag hetzelfde. Elke dag leeft ze volgens een strenge leer die haar klaarstoomt voor een zinvol bestaan overzee. Elke dag gaat ze op in een massa van duizenden andere meisjes die precies op haar lijken.
Maar Acht voelt zich anders. Ze voelt zich iemand en dat is een probleem. Want iemand zijn is verboden, en kan haar in groot gevaar brengen. Dan ziet ze haar tussen de anderen en is er voor Acht geen weg meer terug. Ze zal moeten ontsnappen. Samen met haar. Maar wie is zij? (flaptekst)
Voordat ik dit boek las, had ik meerdere besprekingen ervan gelezen. En iedereen benoemde hoe moeilijk dit boek te bespreken is. Dat zorgde bij mij voor meer interesse. Want het scheen wel een goed boek te zijn, maar intrigerend dus. Met zijn vorige boek won Yorick Goldewijk de Gouden Griffel. Ik was niet super positief over dat boek dus ik ben benieuwd of ik dat nu wel ben.
Na het lezen van het boek wist ik niet zo goed wat ik met mezelf aan moest. Want wat had ik nou gelezen? Geen idee. Het moest echt even bezinken. En dat maakt het meteen een bijzonder boek. Het zet echt aan tot nadenken. Wanneer je begint te lezen, heb je nog geen idee waar het verhaal zich afspeelt. Wat er allemaal gebeurt is best wel vaag en maakt nieuwsgierig. Naarmate je verder komt wordt het haast nog vreemder en dan ineens, op het einde, is alles duidelijk en logisch. Ik kan er weinig over zeggen want dat zou het leesplezier van nieuwe lezers verpesten.
Er wordt bijna niet gesproken in het verhaal. We zitten als lezers echt in het hoofd van Acht, de hoofdpersoon. Samen met haar leven we dag na dag in deze vreemde wereld. Maar Acht wil niet elke dag hetzelfde. Ze wil meer. En dat willen wij als lezers ook. Je leeft mee met Acht. En dat zonder dat je een beeld hebt hoe ze eruitziet en hoe ze is. Yorick Goldewijk heeft een knap staaltje schrijfwerk afgeleverd met dit boek.
Een goed idee bedenken is stap 1. Maar het goed uitwerken zonder te verzanden in de vreemde wereld is stap 2. En dat heeft hij hartstikke goed gedaan. Ondanks het gegeven dat het een vervreemdend boek is leef je mee met de hoofdpersoon en wil je verder lezen om erachter te komen wat er allemaal gebeurt.
De illustraties van Yvonne Lacet zijn een mooie toevoeging. Het omslag spreekt mij persoonlijk niet direct aan, maar past wel heel goed bij het boek. Na het lezen ben ik het omslag gaan waarderen. Ploegsma heeft het boek op een mooie manier uitgegeven. Dit is zeker een aanrader. Wat mij betreft veel beter dan Goldewijks eerdere boek Films die nergens draaien.
Reactie plaatsen
Reacties