Er leven geen ijsberen meer op Bereneiland.
Tenminste, dat is wat Aprils vader haar vertelt als ze voor zijn onderzoek zes maanden naar het noordpoolgebied moeten. Maar op een avond vangt April een glimp op van een beervormige schim aan de horizon. Het is een ijsbeer die daar niet hoort; hij heeft honger, is eenzaam en ver weg van huis. Een beer die iets mist – net als April.
Hun ongewone band groeit en April zet alles op alles om haar nieuwe vriend te redden. Zo begint de grootste en belangrijkste reis van haar leven.
Een reis om Beer te redden. En misschien wel zichzelf. (flaptekst)
Dit boek valt op. En dat komt door het mooie omslag. Het kleurgebruik, de compositie en de belettering trekt aan. Daardoor ben je benieuwd en pak je het boek snel op de winkel. Ook het verhaal zelf nodigt uit tot lezen. De flaptekst past niet helemaal bij het verhaal, want die grootste en belangrijkste reis is zeker niet het doel in dit verhaal. Maar toch maakt het nieuwsgierig.
Vanaf de eerste bladzijde rol je in het verhaal. Je merkt aan alles dat er al dingen zijn gebeurd en deze gebeurtenissen zijn belangrijk voor het verhaal. Langzaam kom je achter de gebeurtenissen die het leven van April en haar vader hebben veranderd - en niet in een positieve manier. Het missen van een ouder komt redelijk vaak voor in kinderboeken. Maar in dit geval wordt dat op een subtiele manier aan het licht gebracht, waardoor het niet te heftig is. Het neemt niet het hele boek in beslag.
De band tussen April en haar vader is een belangrijke rode draad. Haar vader is veranderd en daar heeft April het moeilijk mee. Ze probeert op meerdere manieren hem op te vrolijken, maar dit lukt natuurlijk niet zomaar. Dan komt ze de ijsbeer tegen. En daarmee komen we bij het onrealistische deel van dit boek. Ik kan niet geloven dat een wilde ijsbeer op zo’n manier een band op kan bouwen met een meisje. Ze kan rijden op de ijsbeer, knuffelen met de ijsbeer en zelfs een soort van communiceren.
Deels is dit jammer, maar toch is het boek prachtig. Juist de opbouw van vriendschap, het ontdekken van een doel en het missen van een vader is prachtig beschreven. Het verhaal heeft geen losse eindjes maar is kloppend. Alles valt op zijn plek. En dan vergeef je de schrijver het onrealistische gedeelte. In het boek kan dit gewoon.
De illustraties van Levi Pinfold zijn prachtig. Realistisch en sfeervol. Ze passen perfect bij het verhaal en geven een duidelijk beeld van de karakters en de omgeving. Samen met het fijne verhaal zorgt dit voor een mooi boek dat je aangrijpt en zelfs de klimaatopwarming aanstipt. Dit gebeurt op een subtiele manier en niet opdringerig.
Je weet dat het verhaal niet kan, maar je wilt het geloven. En dat maakt het een bijzonder, bijna magisch boek.
Reactie plaatsen
Reacties