De zee stijgt en het ijs blijft smelten.
Ik moet iets doen, denkt Arend.
De andere dieren maken zich weinig zorgen.
‘Het is wel vaker warm geweest,’ zegt het wildebeest.
‘Bemoei je met je eigen zaken,’ sist de slang.
‘Ik houd het hoofd wel boven zee,’ grapt de giraf.
Geen dier dat Arend gelooft. Wat nu? (flaptekst)
Nog niet eerder las ik een boek van Bette Westera. Al langere tijd ben ik nieuwsgierig naar haar werk en dit boek leek mij de ideale kennismaking.. Enkel door de flaptekst en het omslag werd ik al aangesproken.
Dit komt mede door de fantastische omslagillustratie die Mattias De Leeuw heeft gemaakt. Zijn kleurgebruik is sfeervol en lokt uit tot kijken. Ook de dieren die je ziet zien er realistisch uit en toch ook schattig en menselijk. De combinatie van de dieren - een arend, pinguïn en een ijsbeer - maakt dat je nieuwsgierig bent naar het verhaal. Want wat doen die drie totaal verschillende dieren samen op een boot?
Dat wordt al snel duidelijk in het verhaal. Bette Westera schrijft over de klimaatopwarming zonder het elke keer te benoemen. Door te kiezen voor een dier als hoofdpersoon kijk je met een andere blik naar de opwarming. Want wat gebeurt er met de dieren als er te veel water komt op de wereld? Is er dan nog wel genoeg land om allemaal te overleven?
Verder had het verhaal prima over mensen kunnen gaan. We hebben herkenbare situaties meegemaakt in de wereld. Mensen die beweren dat de aarde te snel opwarmt, dat er echt wat moet gebeuren. En dan zijn er anderen die dit volledig ontkennen en zelfs proberen te ontkrachten. Dat gebeurt bij deze dieren ook. Daarmee is het verhaal bijna weerzinwekkend actueel. Want er gebeurt momenteel zoveel in de wereld en we hobbelen van crisis naar crisis, zonder oplossingen te vinden. Of je het nou erkent of ontkent: iedereen begint te merken dat het klimaat aan het veranderen is, kijk alleen al naar onze veel te warme zomers. En er wordt steeds meer gedaan in een poging om het tij te keren of in ieder geval de snelheid af te remmen.
Westera heeft een verhaal op rijm geschreven. Daardoor is het perfect geschikt als voorleesboek. Het rijmt fijn, nergens loopt de rijm niet. Op deze manier kunnen jonge kinderen al op een subtiele manier in aanraking komen met de klimaatopwarming.
De illustraties van Mattias De Leeuw zijn prachtig en passen goed bij het verhaal. Af en toe doen zijn illustraties me denken aan die van bijvoorbeeld Mark Janssen en Marije Tolman, maar toch kun je duidelijk zien dat zij het niet hebben gemaakt. Erg mooi en wat mij betreft mag hij veel meer boeken gaan illustreren.
Reactie plaatsen
Reacties