Al staan er maar drie huizen en wonen er maar zes kinderen, toch is Bolderburen het fijnste dorp van de wereld. Want de kinderen van Bolderburen beleven van alles: ze vinden schatten op het eiland, sporen boeven op, nemen een lammetje mee naar school en worden betoverd. (flaptekst)
Dit is het boek waarmee ik echt kennismaakte met Astrid Lindgren. Natuurlijk kende ik Pippi Langkous al, van het boek en de films. Dat vond ik wel leuk, maar het nodigde mij niet meteen uit om de andere boeken van Astrid Lindgren te gaan lezen. Dit boek vond ik in de bibliotheek, toen nog in de uitgave met illustraties van Illon Wikland. En daarna heb ik dat boek meerdere keren van de bieb gehad. Wat wilde ik graag zelf in Zweden wonen. En wat wilde ik graag in een dorpje wonen met maar drie huizen. Ik heb heel vaak gedroomd of gefantaseerd dat ons gezin met twee andere gezinnen ging verhuizen naar Bolderburen. En in het huisje in het bos gingen dan mijn opa en oma wonen. Dat leek me echt geweldig! Natuurlijk was dat een kinderdroom, maar een deel van de droom is er nog steeds. Ik ben één keer kort in Zweden geweest, maar wat wil ik daar graag een keer echt rondtrekken. Dat komt toch echt door dit boek. De beschrijving van de natuur, het weer en de mensen daar spreekt me ontzettend aan. En hoewel een boek alles waarschijnlijk wat mooier maakt, is dit wel echt iets wat voor mij een boek goed maakt: het vraagt om meer. De lezer is benieuwd naar de plek waar het zich afspeelt.
Er is natuurlijk al ontzettend veel gezegd en geschreven over deze wereldberoemde schrijfster. Ik kan daar denk ik niets nieuws aan toevoegen. Haar schrijfstijl (ik kan natuurlijk alleen oordelen over de Nederlandse vertaling) is erg fijn om te lezen en goed toegankelijk voor kinderen. Ze omschrijft de omgeving en de mensen zo beeldend dat je het direct voor je ziet. Dat maakt dat je door wilt lezen en meeleeft met de personages, dat je wilt terugkeren naar deze ‘vrienden’. Dat is de reden waarom ik het boek meerdere keren heb geleend van de bibliotheek.
Deze nieuwe uitgave, hardcover met een linnen rug, is voorzien van een extra hoofdstuk met achtergrondinformatie over het boek. Dat is echt een waardevolle toevoeging. Het is erg interessant om te lezen over het ontstaan van het boek en, bijvoorbeeld, de ontvangst. Lindgren is vooral populair door de boeken over Pippi Langkous. Bolderburen is realistischer en volgens sommigen saaier. De avonturen van de kinderen zijn simpel. Maar juist daardoor kun je je als kind zo goed inleven in dit boek. En daardoor is het ‘Bolderburensyndroom’ ontstaan: volwassenen en kinderen willen door het lezen van dit boek naar een klein Zweeds dorpje waar alles nog eenvoudig is en waar bijna nooit iets gebeurd. Ik heb duidelijk ‘last’ van dit syndroom.
De illustraties in deze uitgave zijn gemaakt door Els van Egeraat. Een Nederlandse illustratrice. Doet dit afbreuk aan het boek? Nee, voor mij niet. De oude illustraties waren duidelijk ‘oud’ en daarmee toch wat gedateerd. De nieuwe illustraties zijn sprankelend en stralen plezier uit. In mijn ogen kloppen ze met de personages, de omgeving en de verhalen.
Hoewel ik dit boek door mijn fijne herinneringen eraan natuurlijk wat rooskleurig beoordeel, zie ik heus wel dat het best eenvoudig is. Het zijn alledaagse avonturen van kinderen in Zweden, een halve eeuw (of nog langer) geleden. Nog geen computers, mobiele telefoons etc. Dat maakt het allemaal een beetje gedateerd, maar volgens mij is dit geen probleem om de tand des tijds te doorstaan. Wat mij betreft een boek dat elk kind zou moeten lezen!
Reactie plaatsen
Reacties