Welkom in het Land van Sensorium
Lúcia Flores maakt zich op voor een nieuw avontuur met haar abuelo Hugo. De Welbefaamde Betoverde Limotrein brengt haar naar een bijzondere kermis, betoverd door vier kwaadaardige heksen. Alle attracties zijn tot leven gekomen! Een slakkenachtbaan, neushoornbotsauto’s… Wie wil daar nu in? De eigenaar dreigt zijn levenswerk kwijt te raken. Alleen Lúcia kan de beheksing ongedaan maken, maar de heksen proberen er alles aan te doen om haar tegen te houden. (flaptekst)
Na het eerste deel van Lúcia Flores was ik extra benieuwd naar het nieuwe deel. Ik vond deel één een leuk boek en veelbelovend voor de toekomst. Maar dat eerste deel kon af en toe verwarrend zijn, een redelijk ingewikkeld verhaal dat werd verteld in een té kort boek. Wel vond ik het dapper dat bepaalde thema’s werden gebruikt, zoals de dood en de reis naar gene zijde. Dit werd op een mooie en luchtige manier verteld zonder zwaar te worden.
Waar ik allereerst erg blij mee ben is dat dit boek veel meer aanvoelt als een kinderboek. Het is nog steeds een compact boek, maar het verhaal past beter bij de beoogde doelgroep (7+) en dat maakt het een stuk leesbaarder. Ik heb wel het idee dat alles erg snel gaat. Met wat meer rust, wat meer bladzijden, kan er wat dieper worden ingegaan op onderwerpen en dit kan zorgen voor een wat interessanter verhaal.
Nog steeds gaat het boek over de dood, maar het is minder duidelijk dan in deel één. Abuelo Hugo is nog steeds dood, maar gelukkig kan Lúcia weer met hem op avontuur. Het is wel een aanrader om het eerste deel te lezen voor je dit deel leest. Je begrijpt zonder de voorkennis van deel één bepaalde dingen minder goed. Ook is er veel herkenning uit deel één. De Welbefaamde Betoverde Limotrein met zijn vele bijzondere coupés, Johannes Groen de Heer de Conducteur, Abuelo Hugo: ze zijn er allemaal weer. Daarnaast wordt er soms verwezen naar de gebeurtenissen in deel één.
Chinouk Thijssen schrijft erg prettig. Het boek leest als een trein, de personages zijn goed bedacht en het verhaal is origineel.
De illustraties van Stefan Yamá Cab zijn sfeervol en passen goed bij het verhaal, maar ik vind het jammer dat de illustraties zwart-wit zijn. Het omslag is wel in kleur en de sfeer die daar wordt gecreëerd had ik graag in het hele boek gezien.
Dit najaar komt het derde deel in de reeks uit. Ik ben hier zeker benieuwd naar. Met name omdat ik me afvraag hoe de wereld van Abuelo Hugo wordt uitgebreid en of de boeken origineel blijven. Dit tweede deel is wat mij betreft in ieder geval beter dan deel één en zorgt ervoor dat ik nieuwsgierig ben naar meer.
Reactie plaatsen
Reacties