‘Mijn hoofd bonkt.’
‘Je hebt dan ook een flinke klap gehad.’
‘Klap? Wat voor klap?’ Hij probeerde overeind te komen, maar de verpleegkundige duwde hem zachtjes terug in het kussen.
‘Rustig aan. Alles op zijn tijd. Eerst moet je weer een beetje op krachten komen.’
‘Maar wat is er gebeurd?’
‘Weet je dat niet meer?’ Opeens klonk de verpleegkundige bezorgd.
‘Ik weet niets meer.’
‘Niets?’ Ze glimlachte een beetje onzeker. ‘Je weet je naam toch nog wel?’
Als Adam Westerman bijkomt in het ziekenhuis, heeft hij geen idee wat er gebeurd is. Zijn zus Lotte geeft hem raadselachtige hints en zijn vader wil nergens over praten. Alleen zijn beste vriend Harm helpt Adam bij zijn zoektocht naar de waarheid. Maar wie kan hij vertrouwen? Een bezoek aan een verlaten flat en een herdenkingspagina op facebook roepen herinneringen op die onmogelijk van Adam zelf kunnen zijn. Maar van wie zijn die herinneringen dan? Wie is Adam Westerman? (flaptekst)
Eindelijk weer een nieuw boek van Henk Hardeman. Als kind heb ik al zijn boeken gelezen (de serie over de prinsessen van Ploenk was favoriet!). Meest recent schreef Hardeman het nieuwe Bommel-verhaal. Iets totaal anders dus dan kinderboeken, maar dat toont zijn veelzijdigheid als schrijver. Jammer dat er geen vervolg aan is gegeven. Maar nu is er een nieuw boek. En weer in een ander genre: young adult. Is Hardeman zo veelzijdig dat hij kinderboeken, een Bommel-verhaal en young adult kan schrijven?
Ja. Dat is Henk Hardeman. Meteen vanaf het eerste hoofdstuk word je als lezer in het boek gezogen en wil je verder lezen. Dit komt door de prettige schrijfstijl, maar ook door het verhaal. Net als de hoofdpersoon weet je niets van de voorgeschiedenis en stukje bij beetje vallen de puzzelstukken op de juiste plek. Tijdens het lezen had ik wel snel door wat er ging gebeuren en vond ik de hoofdpersonen soms wat traag bepaalde dingen doorhebben. Maar de beoogde doelgroep zal dit minder snel doorhebben en daar is het natuurlijk voor geschreven.
Het gegeven geheugenverlies komt vaak voor in boeken, dus dat is niet bijster origineel. Maar de manier waarop Hardeman dit beschrijft is bijzonder doeltreffend. De paniek en de twijfel bij Adam zijn zo voelbaar beschreven dat de spanningsboog op geen enkel moment verslapt zodat je tijdens het lezen alleen maar méér wilt.
Het einde leek redelijk voorspelbaar, maar veranderde ineens totaal. Sommige wendingen zijn wat ongeloofwaardig en voegen niet veel toe aan het verhaal. Ik kan deze dingen niet gaan opnoemen zonder het einde weg te geven, dus daarvoor moet je het boek zelf maar lezen. Met een iets subtieler einde was het boek voor mij beter geweest.
Maar wat mij betreft mogen er nog veel meer boeken komen van Henk Hardeman! En dan ook graag de oude boeken weer opnieuw uitgeven.
Reactie plaatsen
Reacties