Op de dag dat Cato ter wereld kwam, heeft haar moeder die verlaten. Haar vader is sindsdien alleen maar stil en afwezig. Als Cato een geheimzinnig kaartje vindt van een verlaten bioscoop, besluit ze te gaan kijken, en ze ontdekt dat er iets vreemds met de bioscoop is.
Op zoek naar avontuur en de waarheid over haar moeder, wordt Cato meegesleurd op een gevaarlijke reis door tijd en herinneringen, recht naar een plek diep in haar hart. Een plek die ze altijd voor zichzelf verborgen had weten te houden. Tot ze voor een keuze staat die het leven van haar en haar vader voorgoed zal veranderen. (flaptekst)
Alleen al de titel van dit boek spreekt aan. Films die nergens draaien. Het klinkt intrigerend en maakt nieuwsgierig. Enkel het omslag zorgde ervoor dat ik toch wat twijfelde. Want de omslag is vrij simpel, het silhouet is nogal plat en lijkt op de achtergrond geplakt. Ook de belettering is niet bijzonder. Jammer, want dit geeft een verkeerde indruk van het boek - weet ik na het lezen.
Dat lezen ging nogal snel. In één avond had ik het boek uit. Dat kwam allereerst door de fijne schrijf/vertelstijl van Yorick Goldewijk. Nooit eerder las ik een boek van hem. Maar wat ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen. Hij schrijft op een dusdanige manier dat ik steeds verder wilde lezen. Hij verklapt net niet alles, zodat de lezer nieuwsgierig blijft en móét weten hoe het afloopt.
De thuissituatie van Cato hebben we wel vaker in boeken gezien. Een alleenstaande ouder die er niet echt meer is voor het kind, een vervelende vrouw die een oogje in het zeil houdt en een huisdier dat overal bij betrokken wordt. Niet bijster origineel, maar ook niet storend. De manier waarop het verhaal zich uiteindelijk ontvouwt is wél origineel. Wanneer Cato een briefje vindt van Mevrouw Kano krijgt ze een baantje in de leegstaande bioscoop. Waar alleen nog films die nergens draaien worden vertoond aan een enkel persoon. Wat volgt is een bijzonder, beetje ongeloofwaardig en zelfs emotioneel avontuur.
Naarmate het verhaal vordert, vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Hoewel Goldewijk een aantal dingen nog niet lijkt te willen verklappen, heeft een oplettende lezer het allemaal wel door. Dit zorgt ervoor dat het plot uiteindelijk niet heel veel voorstelt.
Mijn conclusie is dat Films die nergens draaien een boek is met een mooi en origineel idee. Maar op bepaalde momenten is de uitwerking net even wat minder, waardoor niet alles goed uit de verf komt. Wel raakt het boek mij en gaat de lezer toch nadenken over bepaalde aspecten in zijn of haar eigen leven. Ik ben erg benieuwd naar de volgende boeken van Yorick Goldewijk!
Reactie plaatsen
Reacties