Zes broers worden opgeroepen om dienst te nemen in het leger. Op wege naar het front moeten ze zich melden bij een grenspost. Geschikte giften of geld om de grens te kunnen passeren, bezitten de broers niet. Verhalen kennen ze echter in overvloed. Verhalen over een behekst meer, over een poppenspeler die over lijken gaat om succes te hebben en over een jongeman die zo mooi is dat de mannen uit zijn dorp hem van pure jaloezie het liefst een kopje kleiner maken. De broers vertellen en vertellen alsof er een leven van afhangt. En dat is ook zo. (flaptekst)
Nadat dit boek, met intrigerende titel, de Woutertje Pieterse Prijs 2021 won werd ik erg nieuwsgierig. Daarna was de auteur, Benny Lindelauf, te gast in de Grote Vriendelijke Podcast. En door alles wat hij daar vertelde en de manier waarop hij sprak over zijn boek, werd ik alleen maar nieuwsgieriger. Dus na het beluisteren van de podcast ben ik naar de boekhandel gesneld en heb ik het boek gekocht. In de winkel werd ik verrast door het formaat van het boek. Ik had het groter verwacht. Het is nu een redelijk klein, maar vrij dik boek. Daardoor valt het wel op tussen de andere boeken in een kast.
Allereerst iets over de illustraties van Ludwig Volbeda. Ik was nog niet bekend met deze illustrator. Voor dit boek heeft hij erg goed werk geleverd. De illustraties zijn simpel, doeltreffend en toch gedetailleerd. Erg knap gedaan. Dit past ontzettend goed bij de verhalen die Lindelauf heeft geschreven.
Het boek is meer dan een kinderboek. Ik twijfel eerlijk gezegd of alle kinderen dit een leuk boek vinden. Er wordt gebruik gemaakt van moeilijke woorden en de verhalen zijn niet allemaal even vrolijk. Sommige zijn best luguber. Hierdoor moest ik denken aan enkele verhalenbundels van Roald Dahl, die hij schreef voor volwassenen. Dahls verhalen zijn nog iets extremer en heftiger dan die van Lindelauf, maar het idee komt overeen.
Het boek is een raamvertelling. De verhalen die de broers vertellen aan de wacht (zie flaptekst) zijn volledig los te lezen. In elk verhaal komt wel een morele les voor, maar Lindelauf verwerkt dit op een dieper niveau in de verhalen zodat het er niet te dik bovenop ligt. Wel raad ik aan om dit boek niet te snel achter elkaar te lezen. Lees een verhaal en laat je gedachten hierover gaan. Laat het even bezinken. Dat is wel nodig, anders kan het te veel worden.
Ik twijfel of ik Hele verhalen voor een halve soldaat een echt kinderboek wil noemen. Het is meer dan dat. Vanaf de middelbare schoolleeftijd is het denk ik goed te lezen, maar wanneer je wat ouder bent ga je meer begrijpen van de diepere lagen. Dat is net als met de boeken van Marten Toonder over heer Bommel en Tom Poes. Als kind zijn het leuke avonturenverhalen over een beer en een kat. Maar als volwassene lees je een verhaal met kritiek op de maatschappij en de mensheid. Dat geldt hier ook.
Reactie plaatsen
Reacties