Eend houdt niet van water.
Kikker houdt juist heel erg van water.
Kunnen de twee wel vrienden zijn?
Een allerliefst verhaal over vriendschap en het overwinnen van je grootste angsten.
(En over het repareren van een gat in het dak.) (flaptekst)
Als de titel zo aansprekend is als bij dit exemplaar, moet je het boek wel bekijken. De eend die niet van water hield maakt nieuwsgierig. En dat komt niet alleen door de titel, maar ook door de omslag. Een eend in een geel regenpak met een paraplu. En bovenop die paraplu zit een kikker, die duidelijk wel van regen houdt. Dat is in een notendop waar het verhaal om draait. Want kunnen twee dieren die zo verschillend zijn wel vrienden zijn?
Eend heeft een rustig en fijn leventje, behalve als het regent. Ook iets anders met water doet hij liever niet, zoals varen of zwemmen. Maar dan komt er een gat in het dak en staat er een kikker voor de deur. Een verdwaalde kikker. Kikker komt binnen en al snel bloeit er een vriendschap op. Maar Eend merkt dat pas als Kikker weg is.
De schrijfstijl van Steve Small is heel fijn. Het is het eerste prentenboek waarin hij zowel de tekst als de illustraties verzorgt, hiervoor verzorgde hij enkel de illustraties van een prentenboek. Wat ik altijd fijn vind aan een prentenboek dat is gemaakt door één persoon is de wisselwerking tussen tekst en illustraties. Sommige duo’s krijgen dit ook voor elkaar, maar één brein aan het werk zorgt echt voor pareltjes. En dat geldt hier ook. Er is weinig teksten juist door de illustraties wordt het verhaal afgemaakt. Tijdens het voorlezen moet je hier wel op letten, want heeft het kind alles door? Wijs ook eens iets aan in de illustraties! Sta even stil bij een bladzijde. Daar is dit boek uitermate geschikt voor. Een leuk detail: Eend is eerst helemaal voorbereid op regen, in regenkleding, regenlaarzen en met een paraplu. Maar op het einde van het boek raakt hij dit allemaal kwijt en uiteindelijk loopt hij op de achterkant zelfs met een zomerhoedje. Erg leuk om met kinderen te bekijken en te benoemen.
Het beste zijn de illustraties. Wat opvalt zijn de missende achtergronden (behalve in de donkere scènes). Eigenlijk is bijna elke achtergrond gewoon wit. Ik ben erg benieuwd hoe het mét achtergronden zou zijn geweest, al doet het niets af aan de illustraties. Deze zijn sfeervol, vrolijk en soms droevig. De dieren zijn allemaal even schattig en de grote ogen stralen expressie uit.
Kortom, een ontzettend leuk en lief prentenboek dat vraagt om meer!
Lijkt dit je een leuk boek? Ik heb het boek gelezen van Kinderboekhandel Rapunsel, in Assen! Bedankt!
Reactie plaatsen
Reacties