Juf Josje en Hakim hebben gespaard voor een reis naar Australië. En nu is het zover! Ze gaan een week helpen in een koalaopvang en daarna nog twee weken genieten van de rust en de natuur. Zónder kinderen, want die kunnen deze keer natuurlijk niet mee.
De koalaopvang waar juf Josje en Hakim werken zit heel vol en er zijn zorgen. De bosbranden laaien steeds weer op en de koala’s blijven maar komen. Al het geld gaat op aan heel dure zalf om hun brandwonden sneller te laten genezen en de opvang moet misschien zelfs sluiten. Ze was het echt niet van plan – echt niet! – maar Superjuffie raakt toch verzeild in een gevaarlijk avontuur. En de kinderen zijn er toch bij, ook al zitten ze veertienduizendzevenhonderddrieeënnegentig kilometer verderop… (flaptekst)
Het negende deel in de populaire Superjuffie-reeks van Janneke Schotveld. Een serie die al zo lang bestaat… blijven de boeken wel leuk en origineel? En zeker naast de originele sprookjesboeken van de auteur?
Het antwoord is volmondig ja! Voor mij is dit negende deel (na deel één) het beste deel uit de reeks. Hoewel het verhaal niet heel origineel is, is de uitwerking dat wel. Er moet een opvang worden gered, want ze zijn in geldnood. Gelukkig is daar Superjuffie! Er komen zelfs nog een paar boeven, maar dit wordt gelukkig allemaal opgelost.
Janneke Schotveld heeft ervoor gekozen om de kinderen niet mee te nemen naar Australië. In alle andere boeken waren de kinderen er wél fysiek bij. Maar juist het gegeven dat de kinderen niet mee zijn, werkt erg verfrissend. De kinderen hebben voor juf Josje een boek gemaakt met informatie over alle wilde dieren in Australië. En af en toe videobellen hoort er natuurlijk wel bij. Zelfs meester Snor blijft in het verhaal, terwijl hij ook gewoon in Nederland is.
Het boek dat de kinderen hebben gemaakt voor juf Josje is helemaal opgenomen in het boek. De kinderen geven hun mening over de dieren en melden hoe gevaarlijk ze zijn. Op deze manier leert de lezer allerlei dingen over de vreemde dieren in Australië.
Net als in alle boeken van Janneke Schotveld is de schrijfstijl erg fijn om te lezen of voor te lezen. Ik schreef al eerder over het duo Schotveld en Schaap. Annet Schaap bewijst met dit boek opnieuw dat ze Janneke Schotveld perfect aanvoelt en dit maakt de combinatie passend - en dat geldt zeker ook voor dit boek.
Kortom, een leuk en verfrissend nieuw deel in de serie over Superjuffie. Op deze manier kan de serie nog wel even voort.
Reactie plaatsen
Reacties