In een klein, arm land woont een prinses met héél lange haren.
Ze zou ze graag willen afknippen.
Maar haar vader zegt:
‘Haar is het kostbaarste sieraard van een vrouw.
Hoe meer hoe beter!’ (flaptekst)
Een gouden ouwe! Met dit prentenboek won Annemarie van Haeringen het Gouden Penseel in 2000. Dit was haar tweede gouden penseel. En zeer terecht. Annemarie van Haeringen heeft al veel boeken en prentenboeken geïllustreerd en dit doet ze wat mij betreft altijd goed. Haar herkenbare tekenstijl zorgt voor veel plezier bij het lezen van bijvoorbeeld de Kleine Ezel-boeken van Rindert Kromhout. Maar voor dit boek schreef ze ook de tekst!
Dit prentenboek gaat over een kleine prinses die van haar vader lang haar moet hebben. Het mag nooit worden geknipt. In de tekst wordt duidelijk gemaakt hoe graag ze ervan af wil. Tussen de tekst en de illustraties is een fijne wisselwerking: wanneer de prinses eens alleen wil zijn, zit ze op de wc. Niet genoemd in de tekst, wel te zien in de illustratie. Het verhaal is mooi uitgewerkt en klopt helemaal, maar het prentenboek moet het wel hebben van de illustraties.
Met veel verschillende kleuren ogen de illustraties verfrissend en uitnodigend. Bijvoorbeeld: de allereerste plaat van de prinses als baby is bijna helemaal rood. Dit trekt meteen de aandacht en zorgt ervoor dat je hoe dan ook kijkt naar de prinses.
En op de illustratie van de wc, die twee bladzijden beslaat, is elk tegeltje geverfd. Ik probeer dan direct een patroon te herkennen in deze tegels. Hoe heeft Van Haeringen dit bedacht? Of is het juist willekeurig?
Het bijzondere is dat Annemarie van Haeringen ook met weinig kleuren sfeervolle platen kan maken. Bijvoorbeeld de bergafdaling te paard. De berg is grijs en de lucht is zwart. Wordt dit niet te grauw? Nee. Het zorgt juist voor interesse en voor variatie in het boek.
Voor mij maken de illustraties het een goed prentenboek, dus het Gouden Penseel is wat mij betreft zeer verdiend! De tekst is redelijk simpel, maar erg geschikt om voor te lezen.
Reactie plaatsen
Reacties