Op een dag in 1568 wordt Filips Willem, de dertienjarige zoon van Willem van Oranje, meegenomen door soldaten. De Spaanse koning noemt hem zijn ‘speciale gast’, maar Filips Willem weet wel beter: hij wordt gegijzeld. Vanaf dat moment zit hij gevangen in een toren in Spanje en wacht hij op bericht van zijn vader. Maar kiest die voor zijn zoon of vindt hij zijn strijd tegen de Spanjaarden belangrijker?
Terwijl de jaren voorbij gaan, twijfelt Filips Willem steeds meer. Denkt zijn familie nog aan hem? Zal hij ooit terugkeren naar huis? Alleen aan een geheimzinnige vreemdeling kan hij zijn verhaal kwijt. Maar kan hij wel zomaar vriendschap sluiten met deze bastaard? En wat betekent het eigenlijk om de toekomstige prins van Oranje te zijn, zo ver verwijderd van familie en vaderland?
De gijzelaar en de bastaard is een krachtig waargebeurd verhaal over familie, loyaliteit en identiteit ten tijde van de Tachtigjarige Oorlog. (flaptekst)
Na lezing van het Kinderboekenweekgeschenk van Arend van Dam is het hoog tijd voor zijn nieuwste boek: De gijzelaar en de bastaard. Eerlijk gezegd had ik geen idee wat ik kon verwachten van dit boek. Ik heb nog maar weinig gelezen van deze schrijver en ken eigenlijk enkel zijn korte verhalen. Dit boek is een behoorlijk dikke pil, maar ik heb hem binnen twee dagen uitgelezen (tussen werk door 😉).
En dat zegt al genoeg. Wanneer ik zonder tegenzin een boek snel uitlees ben ik al tevreden. Dan bevalt de schrijfstijl mij, het verhaal intrigeert en is spannend genoeg. En dat heeft dit boek allemaal. Het wordt in de verleden tijd verteld, maar wel vanuit Filips Willem. De lezer wordt direct aangesproken door deze man en op het einde blijkt waarom.
Arend van Dam heeft een onderhoudend boek geschreven, gebaseerd op een waargebeurd verhaal met personen die echt hebben geleefd. Je leeft met Filips Willem mee en je wilt graag weten hoe het afloopt. Sommige lezers (die goed opletten bij geschiedenis) zullen al weten hoe het afloopt. Ik heb me altijd geïnteresseerd voor geschiedenis, maar dit is niet blijven hangen. Voor mij was het einde een complete verrassing. Ook erg leuk zijn de feiten over de Tachtigjarige Oorlog en de beginselen van ons Koningshuis.
De illustraties van Arend van Dam zelf zijn leuk om naar te kijken. Maar verder voegt het niets toe, ze hadden weggelaten kunnen worden maar allicht trekken ze sommige lezers over de streep om tóch aan zo’n dikke pil te beginnen.
Maar bij een verhaal dat gebaseerd is op echte personen en echte gebeurtenissen komt natuurlijk nog wel iets kijken. Want het is ‘gebaseerd op’. Je weet niet hoe iemand zich heeft gevoeld, je kunt het alleen gokken. Misschien klopt het wel helemaal niet. Dat geldt ook voor dit boek; het is een geromantiseerd verhaal. Je moet niet teveel nadenken over alles. Lees het boek blanco en je leert er veel van over de Tachtigjarige Oorlog en huize Nassau. Als volwassene zal je je misschien afvragen of het echt allemaal zo is gebeurd. Als kind zal je alles gewoon aannemen en geloven.
Reactie plaatsen
Reacties