Joppe is ontvoerd – en niet alleen hij. In het koude, afgelegen Borealis zijn honderdtachtig kinderen uitverkoren voor een bijzondere toekomst: zij worden opgeleid om een dreigende klimaatramp te overleven. Maar zitten de kinderen daar wel op te wachten? Terwijl de lange en koude winter voor de deur staat, doet Joppe er alles aan om zijn vrijheid terug te krijgen... (flaptekst)
Nog nooit had ik een boek van Marloes Morshuis gelezen. Borealis had ik wel gezien en leek me wel interessant. Het kwam er echter nooit van om het boek aan te schaffen. Maar in 2019 kwam het boek in de Nederland Leest Junior actie uit. En via–via kreeg ik hiervan een exemplaar in handen. Een minder mooie uitgave, die in mijn kast vast en zeker ooit plaats gaat maken voor de echte Lemniscaat-uitvoering. De inhoud is natuurlijk gewoon hetzelfde en het is een mooie actie om een recent kinderboek onder de aandacht te brengen. Dit boek is heel geschikt, want er zit een belangrijke boodschap in. Het boek gaat over klimaatverandering.
Nu zijn er vast mensen die meteen afhaken. En dat begrijp ik best, omdat er al zoveel wordt geschreven over de klimaatverandering. Ook op televisie en internet kun je niet meer om het onderwerp heen. Veel mensen vinden het niet nodig om het ook nog in een boek tegen te komen. Maar na het boek te hebben gelezen, vind ik het geen argument om dit niet te lezen. De klimaatverandering komt inderdaad voor in het boek, maar het is niet belerend. Morshuis wijst niet met een vingertje naar de mensheid. Ze waarschuwt alleen.
Marloes Morshuis heeft een prettig leesbaar boek geschreven. Je beleeft het verhaal vanuit Joppe en dat maakt het extra spannend, soms grappig en ook vaak net wat interessanter. Zijn gedachtes zijn nog erg kinderlijk, maar naarmate het boek vordert verandert hij. Morshuis zorgt ervoor dat je echt een band krijgt met de kinderen en sommige bij-personages (zelfs al zijn ze slecht). Het zijn gewone mensen van vlees en bloed.
Het hele idee van Borealis is heftig. De overheden laten uit elk land een kind ontvoeren en in Borealis stoppen. Niemand wordt iets gevraagd, het gebeurt gewoon. Ik ga niets verklappen over het boek, dat zou het voor nieuwe lezers verpesten. Het verhaal is ontzettend goed en sterk bedacht. Enkel het einde is in mijn ogen minder sterk. Voor mijn gevoel had er meer ingezeten. Maar door dat ene puntje van kritiek wordt het geen slecht boek. Integendeel! Wat mij betreft is het een van de sterkste recente boeken uit de Lemniscaat-stal.
Reactie plaatsen
Reacties