De twaalfjarige Nova kijkt reikhalzend uit naar de lancering van de Challenger. Ze is net als haar zus Bridget gek op astronomie, ruimtevaart en alles wat met NASA te maken heeft. Over tien dagen zullen ze dan ook samen kijken hoe de spaceshuttle de ruimte in gaat. Maar Bridget is weggelopen en Nova is in haar eentje in een nieuw pleeggezin geplaatst. Nova vindt het moeilijk om te communiceren en uit zich anders dan andere kinderen. Zonder Bridget lijkt niemand haar te begrijpen. Elke dag telt Nova af naar de lancering van de Challenger en naar het moment waarop ze haar zus weer zal zien. Want Bridget zei: ‘Wat er ook gebeurt, ik ben er. Beloofd.’ (flaptekst)
Deze recensie begin ik anders dan mijn eerdere recensies. Het heeft lang geduurd voor ik dit boek uit heb kunnen lezen. Het kostte me moeite door het thema. Autisme komt tegenwoordig gelukkig voor in (kinder-)boeken. En dat is goed. Want er was altijd weinig aandacht voor autisme of vergelijkbare aandoeningen. Juist voor het begrip van kinderen is het goed om dit onder de aandacht te brengen en dat kan natuurlijk perfect in kinderboeken. Zelf heb ik al mijn gehele leven te maken met autisme in mijn directe omgeving. Dit maakt dat ik meestal boeken die gaan over iemand met autisme oversla, want voor mijn gevoel klopte het verhaal nooit met mijn beleving en laat ik eerlijk zijn: als ik weg wil kruipen in een verhaal, moet dat niet te veel lijken op moeilijke dingen waar ik in het werkelijke leven mee te maken heb. Ik had niet meteen door dat dit boek over autisme gaat. De flaptekst geeft het een klein beetje weg: ‘Nova vindt het moeilijk om te communiceren en uit zich anders dan andere kinderen.’
Dus toen ik begon te lezen en erachter kwam dat de hoofdpersoon autisme heeft, lukte het me niet om verder te lezen. Deze week heb ik mezelf ‘gedwongen’ om het boek toch uit te lezen.
Maar door wat ik hierboven uitleg vind ik het wel lastig om onbevooroordeeld over dit boek te schrijven. Voor mij spookt er steeds één vraag door mijn hoofd tijdens het lezen: ‘Hoe weten we dat kinderen met autisme, die niet of nauwelijks kunnen praten, zo denken en zich zo voelen?’
En die vraag kan ik niet beantwoorden. Niemand kan dat, we komen daar natuurlijk nooit precies achter. Juist omdat het voor kinderen met autisme zo moeilijk is om zich te uiten. Zéker als ze niet goed of helemaal niet kunnen praten.
Dit boek doet een goede poging om het te beschrijven. Klopt dit dan met de werkelijkheid? Elk kind is anders, dus elk kind met autisme zal ook anders denken en anders voelen. Maar de beschrijving van Nova en haar denkwijze is doeltreffend en pakt je meteen. Je leeft met haar mee en ze voelt aan als een echt mens. Een kind dat in zo’n nare situatie zit.
Het verhaal draait om Nova en in gedachten haar zus Bridget. Maar Bridget is er niet. Waar Bridget wel is? Ik heb geen idee. Nova komt in een nieuw pleeggezin terecht. En dat is voor het eerst een pleeggezin dat haar echt accepteert en serieus neemt. Waar de maatschappelijk werkster haar behandelt als een ‘achterlijke’, komen haar nieuwe pleegouders erachter dat ze best kan lezen en schrijven (al is het onleesbaar, ze probeert de echte letters te schrijven). Dit geeft duidelijk aan hoe belangrijk een goed pleeggezin is en hoe belangrijk het is dat kinderen met autisme serieus worden genomen en de passende begeleiding krijgen. Soms kunnen ze meer dan je van de buitenkant zou vermoeden.
Het boek bestaat uit twee soorten hoofdstukken. Gewone hoofdstukken die het verhaal vertellen en hoofdstukken die bestaan uit brieven van Nova aan Bridget. Nova wacht op het moment dat de spaceshuttle de ruimte in gaat, want dan komt Bridget terug. Hier leeft ze helemaal naar toe. Het boek speelt zich af in 1986 en we weten allemaal hoe het afloopt met deze spaceshuttle. Maar hierdoor krijgt het verhaal van Nova een andere wending en krijgen we eindelijk antwoorden.
Op dat moment is er voor de lezer ook tijd voor emotie: een traan wegpinken zal menig lezer overkomen bij dit einde.
Het debuut van Nicole Panteleakos is een boek dat duidelijk is geschreven met veel liefde. Een geslaagd debuut en ik ben benieuwd wat we nog van haar gaan horen – of lezen.
Reactie plaatsen
Reacties