‘Wij zijn drie weken met vakantie… het huis is afgesloten. In deze envelop zit een treinkaartje. Neem de trein naar Winterhuis Hotel.’
Bij de voordeur vindt Elizabeth dit briefje, met een stapeltje kleren en wat kleingeld in een plastic tas. Noodgedwongen vertrekt ze, in haar eentje. Ze komt bij een prachtig maar raadselachtig hotel, met een snoepkeuken, een filmzaal, en meer om op te schaatsen en de grootste bibliotheek die ze ooit heeft gezien. Daar geldt maar één verbod. En daar vindt Elizabeth een oud, geheimzinnig boek waarin letters verschijnen die alleen zij kan zien. Er rust een vloek op Winterhuis Hotel en Elizabeth is misschien wel de enige die de vloek kan opheffen (flaptekst).
Onder deze flaptekst staat een citaat van Tonke Dragt, schrijfster van ‘De brief voor de koning: ‘Voor het eerst in lange tijd dat ik weer zo’n leuk boek heb gelezen. Echt anders – heel bijzonder en origineel.’
Dat legt de lat meteen hoog voor Winterhuis Hotel.
Dit boek is alleen al om de voorkant het geld waard. Om de kaft zit een papierenflap waardoor het hotel van buiten te zien is, haal je het papier weg dan zie je de binnenkant als een poppenhuis.
Ben Guterson stelt in zijn debuut niet teleur. De sfeer in het boek verandert direct wanneer Elizabeth in het hotel aankomt. De winterse kou buiten is voelbaar, maar de warmte van de haard binnen ook. En die warmte overheerst. Het boek ademt warmte. De tekst is prettig leesbaar en bevat geen moeilijke woorden. De tekst nodigt uit om verder te lezen en de spanning wordt beetje bij beetje opgevoerd. Hierdoor wil je blijven doorlezen.
De illustraties zijn van Chloe Bristol. Haar tekeningen zijn erg herkenbaar en ontzettend sfeervol. Ze pakt de sfeer van de tekst en het verhaal goed op en laat zien wat er is geschreven. Maar daar blijft het ook bij, de tekeningen voegen niets nieuws toe. Dit laat dan wel weer veel ruimte voor de fantasie van de lezers.
De vertaling is van Imme Dros, een grootheid in Nederland. Mede door haar is dit boek een feest om te lezen. Nergens is te merken dat de tekst is vertaald.
Het enige minpuntje op het fantasievolle verhaal is de naam van het hoofdkarakter. Elizabeth is een veel gebruikte naam en dit past wat mij betreft niet bij het verhaal.
Mevrouw Dragt heeft gelijk dat het een bijzonder boek is. Origineel is het op een aantal vlakken zeker, maar in mijn ogen niet meer dan recente Nederlandstalige boeken zoals bijvoorbeeld van Janneke Schotveld, Annet Schaap en Tosca Menten.
©De Leesplank 2020
Reactie plaatsen
Reacties