Bomkak Dinges, er is iets met Dummie aan de hand! Hij stinkt veel meer dan anders en voelt zich steeds slapper. Na een vreselijke pechdag vol laaiende ruzies met juffrouw Friek en een brand op school wordt Dummies scarabee ook nog eens zwart en Goos weet het zeker: de scarabee verliest zijn kracht! Dan blijkt er nog een tweede scarabee van Dummies vader te bestaan. Alle sporen wijzen naar een oude watertunnel op het Griekse eiland Samos en vol hoop reizen Klaas, Dummie en Goos erheen. Maar als Dummie en Goos midden in hun zoektocht verzeild raken in een nieuwe brand, is de ramp compleet. Of juist niet…? (flaptekst)
Al sinds 2009 kunnen we de avonturen van Dummie de Mummie en Goos lezen. Dat is al vijftien jaar, bizar. Ik heb de eerste paar delen wel gelezen maar ben daarna toch afgehaakt. Ook omdat ik gewoon te oud werd en het wel wist na die delen. Wel herinner ik me er erg van te hebben genoten en veel heb moeten lachen tijdens het lezen. Ook de eerste film heb ik wel gekeken, een erg leuke verfilming. Toen bekend werd dat de serie een nieuwe illustrator ging krijgen was ik een beetje teleurgesteld. Voor mij zijn de illustraties van Elly Hees onvolkomen verbonden aan Dummie en zijn avonturen. En eigenlijk uberhaupt met de boeken van Tosca Menten. Dat is tegenwoordig niet meer zo, dus toen de uitgeverij mij vroeg om dit nieuwe deel te lezen heb ik besloten om hier met een open blik in te gaan.
En eigenlijk is het gewoon weer een vertrouwd boek over Dummie de Mummie. De personen zijn nog even leuk en herkenbaar: Dummie voelt als een oude vertrouwde vriend. Ergens maakt het me direct nieuwsgierig naar de vorige delen, want wat voor een avonturen kun je allemaal verzinnen voor deze personages op een manier dat het niet saai wordt. Sommige series gaan zo lang door dat ik bijna denk: hoe kan dit nog leuk zijn. Maar dit nieuwe deel is echt nog leuk en totaal geen herhaling van zetten. Tuurlijk zijn sommige dingen wel heel toevallig (een tweede scarabee?) maar dat maakt niet uit. Tosca Menten schrijft lekker los en het boek leest daardoor als een trein. De humor is nog even scherp en grappig als altijd: echt genieten.
De illustraties van Geert Gratama zijn even wennen, maar dat ging snel. Ze passen bij het verhaal, zijn lekker vlot en spreken tot de verbeelding. Het past erg goed bij Tosca Menten.
Reactie plaatsen
Reacties