Na een keiharde botsing met het konijn Bontje is Ludas de vos zijn geheugen kwijt. Hij weet zelfs niet meer wat voor dier hij is. Bontje kan door de botsing niet lopen en heeft Ludas nodig. Dus vertelt hij Ludas niet dat hij een vos is, maar een hert!
Samen gaan ze op pad. Maar elke dag herinnert Ludas zich meer en meer… (flaptekst)
Een nieuw prentenboek van Sanne te Loo. Ik ben oprecht de laatste jaren een fan geworden van haar werk. Haar kleurgebruik is nooit flets of fel maar juist sfeervol en misschien zelfs wat tam. Maar juist daardoor lijkt het allemaal met elkaar te kloppen en komt het allemaal samen. Ook het omslag van Ludas en Bontje is weer een typisch voorbeeld van haar stijl: de blauw en witte tinten zijn prachtig (ondanks dat het kille kleuren zijn van zichzelf). De kleuren van Ludas en Bontje vallen op en de menselijke blik op hun gelaat is herkenbaar en roept meteen een fijn gevoel op.
En eigenlijk geldt dat voor alle illustraties. Elke compositie is met veel zorg gekozen, elke kleur is op de andere kleuren afgestemd en vormt een geheel. Het is prachtig hoe Sanne te Loo menselijke emoties op de dieren kan illustreren, terwijl het toch echt dieren lijken te zijn. Soms zijn dieren vermenselijkt: kleren, de houding en de emoties. Hier is het echt enkel het gelaat dat menselijker is gemaakt. Erg goed gedaan en dit zorgt ervoor dat je als lezer een band opbouwt met de dieren. Je kunt je toch verplaatsen in hun situaties.
Prachtig ook om naarmate het verhaal vordert de veroudering van de dieren te zien, dit doet Sanne te Loo subtiel, maar doeltreffend. Enkel al door de prachtige illustraties is dit boek geslaagd.
Het verhaal van Jan Paul Schutten is heerlijk bedacht. Een vos met een hersenschudding en geheugenverlies die door een konijn wordt wijsgemaakt een Hert te zijn. Wanneer de vos andere vossen ziet denkt hij dan ook dat het herten zijn: ‘Nee,’ zei Bontje, ‘Ze lijken wel op herten, maar dit zijn heel gemene beesten. Dit zijn eh… reeën.’
Toch is het ergens niet goed dat Bontje liegt tegen de vos. Gelukkig bekent hij dit uiteindelijk toch en dat resulteert in een hartverscheurend afscheid. Gelukkig is dat nog niet het einde van dit prentenboek. Ik verklap niets, ga dit boek maar snel lezen!
Reactie plaatsen
Reacties