Mannus is bang dat hij nooit ridder zal worden. Zijn broers hebben talent voor zwaardvechten en andere stoere dingen, maar hij niet. Zijn moeder stuurt hem naar Elfling Ougus, een mysterieuze kluizenaar in de bergen. Bij Ougus leert Mannus een onverwachte kant van zichzelf kennen. Maar dan slaat het ongeluk toe: het land van zijn ouders wordt aangevallen door een wrede koning, en zijn moeder wordt gevangengenomen. Mannus moet in actie komen. Maar is hij daar wel klaar voor? (flaptekst)
Toen dit boek werd aangekondigd was ik meteen geïntrigeerd. Het omslag van Sophie Pluim is sfeervol en nodigt uit tot oppakken. Binnen in het boek zit een mooie landkaart die ook meteen de aandacht vraagt. Want hoe zit?
Vanaf het eerste hoofdstuk zit je meteen in het verhaal. Je maakt kennis met deze vreemde wereld, de volkeren en de hoofdpersonages. Wat je veel merkt in eerste delen van een nieuwe fantasy-serie is dat er teveel informatie wordt gegeven. Dat er teveel uitleg nodig is om de wereld te begrijpen als lezer en dat gaat vaak ten koste van het verhaal of de spanningsboog. Esther Wittenberg debuteert met dit boek maar ze weet deze valkuil te omzeilen. Nergens voelt het als teveel uitleg, nergens is het onduidelijk. Natuurlijk heb je vragen als lezer, maar die heb je in een boek dat zich in de normale wereld afspeelt ook. Bijzonder knap hoe Wittenberg deze wereld introduceert op een subtiele en fijne manier. Je voelt je meteen welkom en bent benieuwd naar wat er gaat komen.
Ook de opbouw in het verhaal verloopt soepel. Als lezer wordt je meegenomen in de openbaringen van de Elflingen die ook nieuw zijn voor Mannus. De personages worden goed uitgewerkt en je krijgt een band met ze. Vooral met Mannus en de Elfling Ougus. Het verhaal kent actie, gevechten en emotie. Bijzonder mooi is de ontwikkeling die Mannus doormaakt. In het begin van het boek voelt hij zich een buitenbeentje, iemand die niets goed kan en geen talenten heeft. Naarmate het boek vordert kom je als lezer met hem erachter dat hij juist goed is in andere dingen. Zoals het in het echte leven ook is, niemand is hetzelfde. Iedereen heeft andere talenten. Het is heerlijk om de emotie te voelen die Mannus ervaart wanneer bepaalde dingen hem wél lukken!
Het boek is in zekere zin de start van een groter avontuur en dat merk je wel. Het einde is open, je weet dat er nog meer moet gebeuren. Het maakt zeker nieuwsgierig en ik ga het vervolg zeker lezen!
Luitingh-Sijthoff heeft het boek mooi uitgegeven. Het binnenwerk is mooi vormgegeven met een mooi hoofdstukvignet en de plattegrond voorin het boek. Ik kijk uit naar de volgende delen!
Reactie plaatsen
Reacties