Het leven gaat gewoon zijn gangetje voor de aardig egel Jefferson en zijn beste vriend Gijsbert het varken. Tot hun vriendin Simone spoorloos verdwijnt.
Vastberaden om haar te helpen, gaan Jefferson en Gijsbert op onderzoek uit. Dit brengt hen in contact met moedige reisgenoten en voert hen naar een mysterieuze plek. (flaptekst)
Toen in 2022 een voor mij compleet onbekend boek werd vertaald was ik direct nieuwsgierig door het omslag en de flaptekst. Jefferson bleek een fantastisch boek te zijn en ik wilde meer! Gelukkig kwam er meer. In 2023 verscheen het vervolg Een verdwijning met een staartje.
Ook voor dit deel maakte Martijn van der Linden een prachtige omslagillustratie. Misschien vind ik hem nog wel mooier dan die van de eerste. De figuren, het busje, de kleuren en de compositie hebben iets lieflijks en ouderwets maar toch straalt dit omslag nu ook spanning uit. Samen met de belettering maakt dit dat het omslag schreeuwt om aandacht. Mijn complimenten aan uitgeverij Lannoo om deze serie op zo’n prachtige manier uit te geven in Nederland.
Toen ik deel één las was ik meteen verkocht. Ook bij dit tweede deel zit ik vanaf het eerste hoofdstuk in het verhaal. Ik wil verder lezen! De manier van schrijven (meesterlijk vertaald door Lies Lavrijsen en Els Dumez-Blocken, die voor het 1e deel de Filter Vertaalprijs wonen), de rust in het verhaal, de omschrijvingen van de omgeving, de details en de personages komen allemaal samen in een boeiend verhaal in een interessante setting. Ook in dit deel wordt er een pittig onderwerp aangekaart: misbruiken maken van mensen. In dit geval in een soort van cult. Toch wordt het boek nergens te zwaar. Jean-Claude Mourlevat maakt qua verhaallijn dit tweede boek origineler dan het eerste. Toch is het ook erg fijn om ook in dit deel weer het verschil tussen mensen en dieren te zien. Door de hoofdpersonen geen mensen te laten zijn, maar dieren voelt het toch wat verder weg.
In dit deel zijn er wat minder personages om rekening mee te houden. Dat maakt het boek wat makkelijker te begrijpen, als je deel één hebt gelezen. Want de personages die terugkeren komen uit dat boek. Het voelt als een warm bad, dit boek lezen. Soms lijkt het wat ouderwets, maar dan in de positieve zin van het woord. Want het is ook actueel en herkenbaar. Alle verhaallijntjes komen op het eind op een subtiele en niet geforceerde manier samen. Wat mij betreft is dit weer een prachtig boek van Jean-Claude Mourlevat. Ik kijk al uit naar het volgende deel over Jefferson en hoop dat dit tweede deel ook door mensen opgepakt gaat worden! Want dit boek gaat veel lezers blij maken!
Reactie plaatsen
Reacties