Vlak voor haar laatste jaar op de middelbare school verhuist Hannah naar een dorpje aan zee. Ze gaat in een vuurtoren pal aan het strand wonen, iets waar ze al jaren van droomt. Al snel sluit ze zich aan bij een kleurrijke en liefdevolle vriendengroep die regelmatig ’s avonds op het strand bij elkaar komt rond een kampvuur. Wat volgt zijn vele zomeravonden aan zee, geheime nachtelijke uitstapjes en dagenlang luieren op het strand. Het is de perfecte zomer, maar waarom is Hannah dan toch niet helemaal gelukkig? En wat voelt ze eigenlijk precies voor Dot, haar nieuwe beste vriendin? (flaptekst)
De flaptekst lijkt een duidelijke samenvatting te geven van dit boek. Een verhaal over een meisje dat verhuist, nieuwe vrienden krijgt en twijfelt over haar seksualiteit. Dat komt allemaal zeker voor in het boek, maar er is meer. Hannah heeft ADHD, ze heeft drie ouders, haar moeder heeft MS en ga nog maar even door. Het boek stipt bijna alle mogelijke onderwerpen aan waar een puber mee te maken heeft. Dat kan natuurlijk te veel van het goede zijn. Tijdens het lezen heb ik daar weleens over getwijfeld. Is het té veel in dit boek?
Miriam Bruijstens schrijft in haar nawoord dat het boek fictie is, maar dat er in elk personage wel iets van haar zit. Haar ADHD en MS komen allebei terug in het boek. Vooral de ADHD is een belangrijk onderwerp, de MS speelt zich af op de achtergrond en daar blijft het ook. Maar toch is het vooral de queer-community die de boventoon voert, gevolgd door nieuwe vrienden maken en je eigen geaardheid ontdekken. Dit wordt op een mooie en liefdevolle manier beschreven. En dat is misschien wel meteen de juiste omschrijving van dit boek: het is een liefdevol boek. De manier waarop Hannah met haar ouders omgaat is liefdevol, de manier waarop ze binnen haar nieuwe vriendengroep wordt omarmd is liefdevol, de manier waarop ze samen met haar beste vriendin uitzoekt wat ze voor elkaar zijn is liefdevol.
Hierdoor voelt het boek aan als een warme zomerdag op het strand. Precies de locatie waar het verhaal zich voornamelijk afspeelt. En toch is de locatie een beetje dubbel aan dit boek. Het is allemaal wel heel erg mooi en fijn. Hannah ontdekt dat een vuurtoren te koop staat en meteen verhuist de familie naar het rustige dorpje. Toch wel een beetje ongeloofwaardig. Maar noodzakelijk, want de locatie creëert een perfecte sfeer voor dit verhaal. In een gewone stad was dit verhaal minder leuk geweest.
Het is prettig dat Miriam Bruijstens het verhaal vanuit de ik-persoon heeft geschreven. Zo leef je mee met Hannah en ervaar je haar emoties. Bruijstens geeft aan dat elke ADHD‘er anders is, maar door dit boek krijg je toch een beeld hoe het zou kunnen zijn voor iemand met ADHD.
Verder wil je ondanks de vele onderwerpen zelf ook in een vuurtoren wonen, waar je elke dag kunt zwemmen in de zee en leuke avonden beleeft met je vrienden. En dat maakt dit een fijn boek.
Reactie plaatsen
Reacties