Bas gaat met zijn vriendin Joeme mee op reis naar Suriname. De familie van Joemes moeder is inheems en woont in een bijzonder dorp, Galibu. Elk jaar komen daar heel grote zeedieren langs op het strand.
Bas en Joeme gaan naar Galibu om Joemes verjaardag en die van haar moeder en oma te vieren. Er is nog een feestelijke reden om naar Suriname te gaan: tijdens de vakantie zal Joeme ook speciale kleding krijgen voor Keti Koti. Dat is het feest om te vieren dat de slavernij is afgeschaft. Dat niemand meer gevangen wordt gehouden om gratis te werken voor anderen.
Terug in Nederland vertellen Joeme en Bas in de klas over hun vakantie in Suriname en over Keti Koti. Het feest trekt de aandacht van de hele groep. Mogen de andere kinderen Keti Koti meevieren? (flaptekst)
De laatste jaren is er veel aandacht voor Keti Koti. Het is belangrijk om stil te staan bij de afschaffing van de slavernij en dit boek wil dat ook bij kinderen onder de aandacht brengen. Dat is zeker gelukt. Na het lezen van dit boek weet je wat Keti Koti is en waarom het gevierd moet worden.
Het verhaal is wel redelijk simpel en misschien een tikkeltje ongeloofwaardig. Wanneer Bas hoort dat Joeme, zijn vriendin, binnenkort naar Suriname gaat wil hij graag mee. En dat wordt meteen geregeld. Ik kan me niet voorstellen dat dit zo makkelijk gaat, maar het is wel nodig voor het verhaal.
In Suriname leert Bas allerlei dingen over de cultuur en over Keti Koti. Het zijn best veel feitjes, maar het is allemaal behapbaar en goed verweven in het verhaal. De opbouw naar Keti Koti is goed beschreven en ook de geschiedenis komt even aan bod.
De karakters van Joeme en Bas zijn goed uitgewerkt en na een paar hoofdstukken heb je het gevoel dat je beide kinderen goed kent.
De illustraties van Brian Elstak zijn bijzonder. Je houdt ervan of niet. Ze zijn redelijk ruw en ongepolijst en de roze kleur die wordt gebruikt maakt de tekeningen soms wat onduidelijk. Het maakt de illustraties uniek en je móét er wel naar kijken. Ze trekken de aandacht en passen goed bij het verhaal.
Het omslag is prachtig, maar past wat mij betreft niet helemaal bij het boek. De optocht van Keti Koti wordt afgebeeld, maar de hoofdpersonen bijvoorbeeld niet.
Henna Goudzand Nahar is er in geslaagd een fijn boek te schrijven over Keti Koti. Op deze manier kunnen kinderen op een kindvriendelijke manier kennismaken met deze feestdag.
Reactie plaatsen
Reacties