Wij zijn drie weken met vakantie… het huis is afgesloten. In deze envelop zit een treinkaartje. Neem de trein naar Winterhuis Hotel.’

Bij de voordeur vindt Elizabeth dit briefje, met een stapeltje kleren en wat kleingeld in een plastic tas. Noodgedwongen vertrekt ze, in haar eentje. Ze komt bij een prachtig maar raadselachtig hotel, met een snoepkeuken, een filmzaal, en meer om op te schaatsen en de grootste bibliotheek die ze ooit heeft gezien. Daar geldt maar één verbod. En daar vindt Elizabeth een oud, geheimzinnig boek waarin letters verschijnen die alleen zij kan zien. Er rust een vloek op Winterhuis Hotel en Elizabeth is misschien wel de enige die de vloek kan opheffen.'

Ben Guterson stelt in zijn debuut niet teleur. De sfeer in het boek verandert direct wanneer Elizabeth in het hotel aankomt. De winterse kou buiten is voelbaar, maar de warmte van de haard binnen ook. En die warmte overheerst. Het boek ademt warmte. De tekst is prettig leesbaar en bevat geen moeilijke woorden. De tekst nodigt uit om verder te lezen en de spanning wordt beetje bij beetje opgevoerd. Hierdoor wil je blijven doorlezen.