De vader van Doenja en Jorkos is houthakker. Elke dag gaat hij met zijn blinkende bijl het bos in, maar op een avond keert hij niet terug. Als Doenja een droom krijgt die haar vertelt waar ze haar vader kan vinden, besluit ze hem te gaan zoeken. Samen met Jorkos sluipt ze het huis uit en daarmee begint een spannende, geheimzinnige tocht waarin zeven veren van een bonte papegaai een belangrijke rol spelen. (flaptekst)
Wanneer ik dit boek van Paul Biegel dichtsla, vraag ik me af of er ook een boek van hem is dat niet goed is. Ik kan er geen enkele bedenken. Want ook zijn minder bekende boeken (bijvoorbeeld Japie en het zwarte spook) vind ik echt fantastisch. (Ik hoop dan ook dat dit boek net als De zeven veren van de papegaai door Gottmer wordt heruitgegeven.)
De zeven veren van de papegaai is een echte Biegel. Het is sprookjesachtig, spannend, wat ongeloofwaardig en heeft een mooie boodschap. Zijn manier van schrijven is nog steeds relevant, bijna tijdloos. Bijzonder knap hoe iemand dit kan. Bij veel boeken uit de vorige eeuw merk je toch dat de woordkeus ouderwets wordt. Bij Biegel niet. Ook zijn de verhalen van alle tijden. Gottmer doet er goed aan om zijn boeken opnieuw onder de aandacht te brengen.
Dit doen ze dan ook op een bijzonder mooie manier. Sommigen behouden de originele tekeningen, maar sommigen ook niet. De zeven veren van de papegaai heeft nieuwe illustraties gekregen.
En wel gemaakt door Linde Faas. In Duitsland illustreerde ze de vertalingen van Het Sleutelkruid en De rode prinses al. Deze illustraties van Het sleutelkruid werden overgenomen in de Nederlandse editie. Die van De rode prinses niet. Nu is er dus ook een Nederlandstalig boek met nieuwe illustraties van haar. Gelukkig maar, want als er iemand past bij de sprookjesachtige verhalen van Paul Biegel is het Linde Faas wel.
Haar illustraties zijn altijd sprookjesachtig. Dit komt door haar bijzondere composities, maar vooral door haar kleurgebruik. Dit doet ze sfeervol, met warme kleuren en passend bij de emoties die in het verhaal voorkomen. Door haar illustraties wordt een verhaal naar een hoger niveau getild. Dat geldt ook zeker voor De zeven veren van de papegaai. Dat is al een goed verhaal, maar in combinatie met deze tekeningen wordt het nog beter.
Met deze nieuwe illustraties zal dit boek zijn weg zeker vinden naar de nieuwe generatie en dat is zeer terecht. Wat mij betreft op naar nog vele heruitgaven van het werk van Paul Biegel.
Reactie plaatsen
Reacties