Bij de vikingen draait alles om ‘drengr’. Dat woord staat gegraveerd in de balken van hun huizen, de planken van hun boten en het ijzer van de zwaarden en bijlen waarmee ze vechten. Iedereen wil drengr zijn. Drengr betekent stoer, dapper en sterk. Als de tienjarige Sigi iets níét is, dan is het wel stoer, dapper en sterk. Overal waar hij komt, brengt hij juist ongeluk met zich mee, waardoor de inwoners van Lilleby geloven dat Sigi Loki aantrekt, de god van chaos en problemen. Het liefst willen ze dan ook zo min mogelijk met hem te maken hebben. Als Einar, de zoon van jarl Eirik, Sigi op een avond publiekelijk uitdaagt, krijgt Sigi van het stamhoofd een laatste kans om te bewijzen dat hij een van hen is. Hij krijgt een boot en een strijdbijl, en wordt op een missie naar de Oerzee gestuurd. Pas als het hem lukt om daar als een echte viking de Wereld-Slang te doden, zal hij zich van Loki bevrijden en mag hij terugkomen… (flaptekst)
Aron Dijkstra heeft al veel kinderboeken geïllustreerd en ook een aantal prentenboeken uitgebracht. Nu is hier zijn debuut als kinderboekenschrijver. Met natuurlijk eigen illustraties.
Die illustraties zorgen er direct voor dat ik nieuwsgierig ben naar het boek, want de voorkant is prachtig. Het lijkt alsof het Vikingschip bijna naar je toe komt. De kleuren, de compositie en de belettering zijn goed gekozen en uitgewerkt. Ook erg leuk dat Dijkstra geen enkele keer zijn hoofdpersonen afbeeldt. De illustraties zijn van de runen en soms wat van de omgeving, maar dat is het ook. Als lezer kun je helemaal zelf een beeld creëren van de personen. De runen worden achterin het boek uitgelegd en je kunt leren om zelf runen te maken.
Dijkstra heeft goed onderzoek gedaan naar de Noorse sagen. Deze heeft hij mooi verwerkt in een avontuurlijk verhaal. De hoofdpersoon Sigi is een Viking. Maar helaas is hij het tegenovergestelde van hoe Vikingen moeten zijn. Hij is niet stoer en sterk. Hij woont bij zijn oom, een raaf, in een hutje naast het dorp. Hier maken wij voor het eerst kennis met een pratend dier, wat blijkbaar erg normaal is. Dat is even wennen, maar al snel weet je niet beter.
Na weer een aanvaring met de zoon van het stamhoofd wordt Sigi op een missie gestuurd. Samen met zijn oom krijgt hij een boot mee en ze gaan op pad.
Eigenlijk is hiermee meteen de toon gezet. Want het avontuur is redelijk voorspelbaar: tijdens deze reis wordt Sigi langzaam maar zeker een echte Viking. We zien zijn ontwikkeling van een klein, onzeker jongetje naar een dappere Viking. Zijn metgezellen - het worden er steeds meer - hebben allemaal een eigen persoonlijkheid, wat erg leuk is voor de afwisseling in het boek. Dijkstra weet de dynamiek tussen hen goed te beschrijven.
Doordat je de ontwikkeling ziet die Sigi doormaakt, kun je hier zelf ook een wijze les uithalen. Een eigen wil en doorzettingsvermogen hebben is soms belangrijker dan sterk en dapper zijn. Iedereen komt er wel op zijn of haar manier. Deze boodschap wordt niet aangedikt, maar is verweven door het verhaal heen en voelt nergens te belerend.
Aron Dijkstra heeft een mooi debuut geschreven. Het smaakt naar meer.
Reactie plaatsen
Reacties