Soms denk ik
dat mijn ouders niet mijn ouders,
maar mijn ontvoerders zijn …
Deze bundel staat vol gedichten over de bijzondere band met broers, zussen, vaders, moeders, opa’s, oma’s, ooms en tantes. Over de gesprekken die je hebt tijdens het eten. Over een tante die geen man is maar ook geen vrouw. Over racen met je oom in een rolstoel. Maar ook over stiekem verliefd zijn of over een oudere broer die ineens de deur van de badkamer op slot doet. (flaptekst)
Pim Lammers is een redelijk nieuwe naam in de kinderboekenwereld, maar wel één die zich snel hogerop werkt. Nu is zijn eerste eigen dichtbundel verschenen.
Allereerst is het omslag erg mooi. De illustratie van Sarah van Dongen is kleurrijk en spreekt aan. Ook de vormgeving zorgt ervoor dat het boek er verzorgd uitziet en dat je het graag wilt bekijken. Ook de illustraties in het boek zijn van hetzelfde niveau en zijn een mooie aanvulling op de gedichten.
Ruim vijftig gedichten staan er in dit boek. En het begint meteen goed met Wat jongens niet mogen doen en Ik denk dat ik ontvoerd ben. Hier laat Lammers meteen zien wat hij kan. Om beide gedichten moest ik hardop lachen. Maar bijvoorbeeld het gedicht Opa is dan juist niet grappig. Ik schoot meteen vol bij het lezen. De subtiele manier van schrijven, weinig woorden en ook niet benoemen wat er echt aan de hand is, maakt het een prachtig gedicht. Ook de illustratie zet dit extra aan.
Maar dit geldt niet voor alle gedichten. Naar mijn idee had er een betere selectie gemaakt kunnen worden. Dan was deze bundel sterker geworden. Nu zitten er gedichten bij die qua rijm en inhoud minder aansprekend zijn dan bijvoorbeeld de gedichten die ik eerder noemde. En dat is jammer. Pim Lammers laat duidelijk zien hoeveel potentie hij heeft als schrijver van gedichten.
Wel is het erg mooi hoe Lammers diversiteit en inclusie terug laat komen in zijn gedichten. Het gaat allemaal op een natuurlijke manier en hoort er gewoon bij. Twee vaders, een tante die geen man is en ook geen vrouw. Bijvoorbeeld het gedicht Kriebelen. Opa zegt tegen zijn kleindochter dat ze maar een leuke jongen moet vinden. Waarop zij reageert of het ook een leuk meisje mag zijn. ‘Wie jij maar wil’ is dan de reactie.
Een veelbelovende gedichtenbundel met een paar pareltjes en een paar wat mindere gedichten. Maar over het algemeen een leuke bundel die vraagt om meer!
Reactie plaatsen
Reacties